H Εμα ήταν πέντε ετών όταν οι γονείς της την είδαν να καταρρέει δίχως προφανή αιτία. Δεν είχε προλάβει να παραπονεθεί ότι κουράζεται εύκολα ούτε ότι δεν μπορεί να παίξει όσο και τα άλλα παιδάκια. Οι γονείς της την πήγαν στο νοσοκομείο όπου οι γιατροί τής διέγνωσαν οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. «Δεν είναι κάτι σπάνιο και στο 70% των παιδικών αιματολογικών καρκίνων θεραπεύεται», τους καθησύχασαν οι εδικοί.
Δυστυχώς, όμως, όπως έδειξε ο χρόνος, η μοναχοκόρη τους ανήκε στο υπόλοιπο 30%. Επί δυο χρόνια οι γονείς της, ο Τομ και η Κάρι Γουάιτχεντ, πήγαιναν τη μικρή για χημειοθεραπεία σε ειδικό παιδιατρικό νοσοκομείο στις ΗΠΑ. Στην αρχή, όπως σχεδόν όλα τα παιδιά, η Εμα είχε εμφανή σημάδια βελτίωσης και έδειχνε ότι μπορούσε να νικήσει τη νόσο. Μάλιστα οι εξετάσεις που είχε κάνει ολοκληρώνοντας την πρώτη σειρά θεραπειών είχαν δείξει ότι ο αιματολογικός καρκίνος είχε εξαφανιστεί από τον οργανισμό της.
Ολα πήγαιναν καλά, αλλά για πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Λίγο καιρό αργότερα, επισημαίνουν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς», η Εμα άρχισε να εμφανίζει τα ίδια συμπτώματα. Οι γονείς της σε συνεργασία με τους γιατρούς αποφάσισαν να συνεχίσουν τις καταβλητικές χημειοθεραπείες. Δεν υπήρχε άλλη λύση. Και ενώ όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά και ο καρκίνος είχε υποχωρήσει σχεδόν πλήρως, συνέβη η αναπάντεχη ανατροπή. Η κακοήθεια άρχισε να αναπτύσσεται σχεδόν με μανία και να αυξάνεται στον οργανισμό της.
Οι γιατροί ενημέρωσαν τους γονείς της πως δεν υπήρχε ελπίδα. Η λευχαιμία ήταν ιδιαίτερα επιθετική στην Εμα και επιπλέον ο οργανισμός της είχε καταβληθεί τόσο πολύ που δεν θα άντεχε άλλες χημειοθεραπείες.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΛΠΙΔΑ. Οι γονείς, απελπισμένοι πλέον, ρώτησαν τους ειδικούς τι θα μπορούσαν να κάνουν. «Στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια δοκιμάζεται μια νέα θεραπεία, η οποία όμως δεν έχει γίνει ποτέ σε παιδί ούτε σε κάποιον ενήλικο που είχε τέτοιου τύπου λευχαιμία», τους απάντησαν. Οι γονείς αποφάσισαν να συναινέσουν, εφόσον αυτή ήταν η τελευταία τους ελπίδα και επιπλέον δεν θα ταλαιπωρούνταν άλλο η μοναχοκόρη τους. Ετσι, στα μέσα του περασμένου Απριλίου, η εξάχρονη πλέον Εμα μπήκε στο νοσοκομείο για τη δοκιμαστική θεραπεία. Στο πλαίσιο της πρωτοπόρας διαδικασίας οι γιατροί τής αφαίρεσαν χιλιάδες κύτταρα του ανοσοποιητικού της συστήματος (Τ – κύτταρα). Ακολούθως, αφαίρεσαν το γενετικό υλικό (DNA) από αυτά τα κύτταρα και το αντικατέστησαν με γενετικό υλικό αδρανοποιημένου DNA από τον ιό HIV που προκαλεί το AIDS. Αυτός ο «επικίνδυνος» όταν είναι ενεργός ιός, επιλέχθηκε επειδή είναι ο ιδανικός για τη μεταφορά γενετικού υλικού μέσα στα κύτταρα του ανοσοποιητικού.
Αυτή είναι άλλωστε και η ιδιαιτερότητα που τον κάνει να μην μπορεί να εντοπιστεί και να εξουδετερωθεί με τα φάρμακα, ότι ενσωματώνεται πλήρως, γίνεται δηλαδή ένα με το ανθρώπινο DNA. Τα νέα γονίδια ήταν προγραμματισμένα από ηλεκτρονικό υπολογιστή ώστε να επιτεθούν στα Β – κύτταρα, τα οποία με έναν ειδικό μηχανισμό δημιουργούν τον τύπο της λευχαιμίας από τον οποίο έπασχε η Εμα. Αφού προηγήθηκε αυτή η διαδικασία στο εργαστήριο, οι γιατροί επέστρεψαν με ορό στον οργανισμό της τα ίδια της τα κύτταρα, πλέον όμως με διαφορετικές «οδηγίες χρήσης» και αποστολή να σκοτώσουν τη λευχαιμία. Ο οργανισμός της άρχισε να αντιδρά με σπασμούς και υψηλό πυρετό, μια κατάσταση η οποία διήρκεσε για περίπου 11 ώρες. Επιπλέον, έπρεπε να παραμείνει σε καταστολή για περίπου μια εβδομάδα.
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ. Στις 2 Μαΐου, την ημέρα που η Εμα έκλεινε τα επτά της χρόνια, οι υπεύθυνοι της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας την ξύπνησαν λέγοντάς της «χρόνια πολλά Εμα, να τα εκατοστίσεις!».
Σήμερα, επτά μήνες αργότερα, η Εμα παίζει ανέμελη στην αυλή του σπιτιού της, πηγαίνει σχολείο και ζει ευτυχισμένη με τους γονείς της, καθώς ο καρκίνος, όπως λένε οι επιστήμονες, δεν πρόκειται να επανεμφανιστεί.
Εκτοτε, η θεραπεία έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σε αρκετούς ακόμη ασθενείς και έχει αρχίσει να γίνεται και σε άλλα νοσοκομεία όπως το Μεμόριαλ Σλόουν-Κέτερινγκ στη Νέα Υόρκη και το Αντικαρκινικό Ιδρυμα των ΗΠΑ.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου