Παρασκευή, Ιανουαρίου 31, 2014

Οι απίστευτες προβλέψεις του Isaac Asimov για το 2014 που έγιναν πριν από 50 χρόνια!

Οι απίστευτες προβλέψεις του Isaac Asimov για το 2014 που έγιναν πριν από 50 χρόνια!
Ο Isaac Asimov, καθηγητής Βιοχημείας στο Boston University και ιδιαίτερα γνωστός για το συγγραφικό του έργο – συγκεκριμένα τα έργα επιστημονικής φαντασίας που συνέγραψε- οραματίστηκε τον κόσμο στον οποίο ζούμε σήμερα πριν από μισό αιώνα. Οι προβλέψεις του για το 2014 έχουν ως εξής:
  • Διάφορα gadgets θα διευκολύνουν τις δύσκολες δουλειές του ανθρώπου. Μονάδες μαγειρικής θα ετοιμάζουν φαγητό αυτόματα, θα ζεσταίνουν νερό και θα το μετατρέπουν σε καφέ, θα ψήνουν ψωμί, θα τηγανίζουν αυγά, θα ψήνουν μπέικον κ.ο.κ.
  • Οι τηλεπικοινωνίες θα περιλαμβάνουν τόσο ήχο όσο και εικόνα και θα μπορείς να βλέπεις και να ακούς τον συνομιλητή σου. Η οθόνη θα μπορεί να χρησιμοποιείται επίσης για την ανάγνωση εγγράφων και βιβλίων, την προβολή φωτογραφιών κ.α.
  • Ο άνθρωπος θα απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη φύση προσπαθώντας να δημιουργήσει έναν κόσμο που να ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες του. Το 2014 όλοι οι τοίχοι και οι οροφές θα φωτίζουν και θα αλλάζουν χρώμα με το πάτημα ενός κουμπιού.
  • Τα ρομπότ δεν θα έχουν τελειοποιηθεί αλλά παρ’ όλα αυτά θα υπάρχουν.
  • Όλες οι ηλεκτρικές συσκευές θα είναι ασύρματες και θα λειτουργούν με μπαταρίες μεγάλης διάρκειας.
  • Όσον αφορά στις συγκοινωνίες, έμφαση θα δίνεται στα μέσα που απαιτούν τη λιγότερη δυνατή επαφή με το έδαφος. Ακόμα και οι επίγειες συγκοινωνίες θα είναι μερικά μέτρα πάνω από το έδαφος.
  • Τα wall screens θα έχουν αντικαταστήσει τις παραδοσιακές οθόνες ενώ την εμφάνιση τους θα έχουν κάνει και οι 3D προβολές.
  • Ο παγκόσμιος πληθυσμός θα ανέρχεται στα 6.500.000.000 και ο πληθυσμός των ΗΠΑ στα 350.000.000.
  • Το ανθρώπινο είδος θα υποφέρει από βαρεμάρα, η οποία θα εντείνεται σε μεγάλο βαθμό χρόνο με το χρόνο. Το γεγονός αυτό θα έχει πολύ σοβαρές ψυχικές, συναισθηματικές και κοινωνιολογικές συνέπειες και η ψυχιατρική θα είναι μακράν η σημαντικότερη ειδικότητα της ιατρικής το 2014.
  •  http://endiaferonta.com

Ψάρι πιάνει… πουλιά στον αέρα (Video)

Ψάρι πιάνει... πουλιά στον αέρα
Όλοι έχουμε δει κάποιο αρπακτικό πτηνό να πετάει χαμηλά στο νερό για να πιάσει ένα ψάρι. Στην περίπτωση του παρακάτω βίντεο ωστόσο οι ρόλοι αντιστρέφονται, αφού ένα τιγρόψαρο αρπάζει ένα χελιδόνι στον αέρα.

Γιατί μία ώρα έχει 60 λεπτά και μία ημέρα 24 ώρες


Γιατί μία ώρα έχει 60 λεπτά και μία ημέρα 24 ώρες

Χάρη σε αρχαίους πολιτισμούς αντιλαμβανόμαστε σήμερα το χρόνο


Το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο σύστημα αρίθμησης στον κόσμο σήμερα είναι το δεκαδικό (με βάση το 10). Το σύστημα αυτό κατά πάσα πιθανότητα προήλθε από το γεγονός ότι ήταν πιο εύκολο στους ανθρώπους να μετράνε μέχρι το δέκα, χρησιμοποιώντας τα δάχτυλά τους.
Οι πρώτοι πολιτισμοί που «χώρισαν» την ημέρα σε μικρότερα κομμάτια, ωστόσο, χρησιμοποιούσαν διαφορετικά αριθμητικά συστήματα, είτε με βάση το 12 είτε με τη βάση το 60.

Χάρη σε αποδεικτικά στοιχεία που ανακάλυψαν οι επιστήμονες γνωρίζουμε σήμερα ότι οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν ηλιακά ρολόγια. Πολλοί ιστορικοί «πιστώσουν» στους Αιγύπτιους ότι ήταν ο πρώτος πολιτισμός που «χώρισε» την ημέρα σε μικρότερα μέρη.

Τα πρώτα ηλιακά ρολόγια ήταν απλοί πάσσαλοι που τοποθετούνταν στο έδαφος και υποδήλωναν την ώρα χάρη στο μήκος και την κατεύθυνση της σκιάς.

Μέχρι το 1500 π.Χ. οι Αιγύπτιοι είχαν αναπτύξει ένα ακόμη πιο εξελιγμένο ηλιακό ρολόι. Μια ράβδος σε σχήμα Τ τοποθετούνταν στο έδαφος και χάρη σε κάποιες ρυθμίσεις διαιρούσε το χρονικό διάστημα από την ανατολή έως τη δύση του Ηλίου σε 12 μέρη.

Αυτός ο διαχωρισμός αντικατόπτριζε τη χρήση του δωδεκαδικού αριθμητικού συστήματος από τους Αιγύπτιους –η σημασία του αριθμού 12 έγκειται στο γεγονός ότι ισοδυναμεί με τον αριθμό των σεληνιακών κύκλων μέσα σε ένα χρόνο ή με τον αριθμό των αρθρώσεων σε κάθε χέρι (τρεις σε κάθε ένα από τα τέσσερα δάχτυλα, χωρίς να υπολογίζεται ο αντίχειρας), καθιστώντας δυνατό το μέτρημα μέχρι το 12 με τον αντίχειρα.

Η επόμενη γενιά ηλιακών ρολογιών, γράφει ο Michael A. Lombardi από το Scientific American στο salon.com, αποτέλεσε πιθανότατα τον «πρόγονο» αυτού που αποκαλούμε σήμερα «ώρα».

Παρότι οι ώρες μέσα σε μια δεδομένη ημέρα ήταν περίπου ίσες, η χρονική διάρκειά τους μεταβαλλόταν κατά τη διάρκεια του έτους, με τις καλοκαιρινές ώρες να είναι πιο μεγάλες από τις χειμερινές.

Χωρίς την ύπαρξη τεχνητού φωτός οι άνθρωποι εκείνης της περιόδου θεωρούσαν το φως της ημέρας και εκείνο της νύχτας ως δύο «αντίπαλα στρατόπεδα», αντί για δύο τμήματα της ίδιας ημέρας.

Χωρίς τη βοήθεια των ηλιακών ακτινών, το να διαχωρίσουν τα «σκοτεινά διαλείμματα» από τη δύση του Ηλίου μέχρι την ανατολή ήταν αρκετά περίπλοκη υπόθεση, συγκριτικά με το «μοίρασμα» των περιόδων ηλιοφάνειας.

Την εποχή που πρωτοχρησιμοποιήθηκαν τα ηλιακά ρολόγια, ωστόσο, οι αιγύπτιοι αστρονόμοι παρατήρησαν επίσης πρώτοι ένα σύστημα 36 άστρων που χώριζαν τον κύκλο των ουρανών σε ίσα μέρη.

Η διάρκεια της νύχτας μπορούσε να προσδιοριστεί από την εμφάνιση 18 αστεριών από αυτά, τρία από τα οποία συνδέθηκαν με κάθε μία από τις δύο περιόδους λυκόφωτος, όταν ήταν δύσκολο να δουν τα υπόλοιπα αστέρια.
Η περίοδος του απόλυτου σκοταδιού σηματοδοτούνταν από τα υπόλοιπα 12 αστέρια, που και πάλι διαιρούσαν τη νύχτα σε 12 τμήματα (ακόμη μία αναφορά στο δωδεκαδικό σύστημα).

Κατά την περίοδο του Νέου Βασιλείου (1550 – 1070 π.Χ.) αυτό το σύστημα μέτρησης απλοποιήθηκε και εγκαθιδρύθηκε η χρήση ενός συστήματος 24 άστρων, 12 από τα οποία σηματοδοτούσαν τη διάρκεια της νύχτας.
Η κλεψύδρα, ή το ρολόι νερού χρησιμοποιήθηκαν επίσης για να καταγράφουν το χρόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας, και ήταν ίσως οι πιο ακριβείς μηχανισμοί μέτρησης του χρόνου στον αρχαίο κόσμο.

Το ρολόι –ένα τμήμα του οποίου βρέθηκε στο Ναό του Άμμωνα στο Karnak και χρονολογείται πίσω στο 1400 π.Χ.- ήταν ένα δοχείο με κεκλιμένες εσωτερικές επιφάνειες, που καθιστούσαν δυνατή τη μείωση της πίεσης του νερού, χαραγμένο με κλίμακες που διαιρούσαν τη νύχτα σε 12 μέρη κατά τη διάρκεια διαφόρων μηνών.

Όταν χωρίστηκε σε 12 μέρη τόσο η διάρκεια της ημέρας, όσο και της νύχτας, προέκυψε η «ιδέα» της 24ωρης ημέρας. Βέβαια, η έννοια των ωρών σταθερής χρονικής διάρκειας, δεν προέκυψε μέχρι την ελληνιστική περίοδο, όταν οι έλληνες αστρονόμοι άρχισαν να χρησιμοποιούν ένα τέτοιο σύστημα για τους θεωρητικούς υπολογισμούς τους.

Ο Ίππαρχος ο Ρόδιος (147 -127 π.Χ.) πρότεινε το διαχωρισμό της ημέρας σε 24 ισονύκτιες ώρες, με βάση τις 12 ώρες της ημέρας και τις 12 ώρες της νύχτας που παρατηρήθηκαν κατά τις ημέρες ισημερίας.

Ο λαός ωστόσο συνέχισε να χρησιμοποιεί εποχιακά διαφορετικές ώρες για πολλούς αιώνες, ενώ οι ώρες σταθερού μήκους άρχισαν να γίνονται συνήθεια μετά την εμφάνιση των μηχανικών ρολογιών στην Ευρώπη του 14ου αιώνα.
Ο Ίππαρχος και άλλοι έλληνες αστρονόμοι χρησιμοποίησαν αστρονομικές τεχνικές που είχαν προηγουμένως αναπτύξει οι Βαβυλώνιοι, στην περιοχή της Μεσοποταμίας.

Οι Βαβυλώνιοι έκαναν τους αστρονομικούς υπολογισμούς τους με βάση το 60, ένα σύστημα που «κληρονόμησαν» από τους Σουμέριους, οι οποίοι το είχαν αναπτύξει περίπου γύρω στο 2000 π.Χ.
http://www.newsbeast.gr
Παρότι δεν είναι γνωστό γιατί επιλέχθηκε το 60, είναι ιδιαίτερα βολικό για την έκφραση κλασμάτων, καθώς ο αριθμός 60 είναι ο μικρότερος αριθμός διαιρετός από τους έξι πρώτους αριθμούς, όπως επίσης από το 10, το 12, το 15, το 20 και το 30.

Παρότι δε χρησιμοποιείται πια για γενικούς υπολογισμούς, το σύστημα με βάση το 60 χρησιμοποιείται ακόμη για τη μέτρηση γωνιών, γεωγραφικών συντεταγμένων και για τη μέτρηση του χρόνου.

Για την ακρίβεια, τόσο η κυκλική πρόσοψη των ρολογιών, όσο και η σφαίρα του πλανήτη οφείλουν τις διαιρέσεις τους σε ένα αριθμητικό σύστημα ηλικίας 4000 ετών από την εποχή των Βαβυλωνίων.

Ο έλληνας αστρονόμος Ερατοσθένης, ο οποίος έζησε περίπου στο 276 – 194 π.Χ., χρησιμοποίησε ένα αριθμητικό σύστημα με βάση το 60 για να χωρίσει έναν κύκλο σε 60 ίσα τμήματα, προκειμένου να διαμορφώσει ένα πρώιμο γεωγραφικό σύστημα γεωγραφικού πλάτους, με τις οριζόντιες γραμμές που «διέτρεχαν» γνωστά μέρη της Γης εκείνη την εποχή.

Έναν αιώνα μετά ο Ίππαρχος ομαλοποίησε τις γραμμές γεωγραφικού πλάτους, κάνοντάς τις παράλληλες και σύμφωνα με τη γεωμετρία της Γης. Επινόησε ακόμη ένα σύστημα γραμμών μήκους που περιλάμβανε 360 μοίρες και που «έτρεχαν» από το βόρειο στο νότιο πόλο.

Στην πραγματεία του («Αλμαγέστη» περίπου στο 150 μ.Χ.) ο Κλαύδιος Πτολεμαίος εξηγεί και προχωρά ακόμη παραπέρα το έργο του Ίππαρχου, υποδιαιρώντας κάθε μία από τις 360 μοίρες γεωγραφικού πλάτους και μήκους σε μικρότερα κομμάτια.

Κάθε μοίρα χωρίστηκε σε 60 τμήματα, κάθε ένα από τα οποία υποδιαιρέθηκε σε 60 ακόμη μικρότερα.

Η πρώτη κατηγορία, ή αλλιώς «πρώτο λεπτό» (partes minutae primae), έγινε γνωστή ως το «λεπτό». Η δεύτερη κατάτμηση, ή αλλιώς «δεύτερο λεπτό) (partes minutae secundae), έγινε γνωστή ως «δευτερόλεπτο».

Τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα, ωστόσο, δεν χρησιμοποιήθηκαν για τη διάρκεια του χρόνου κατά τη διάρκειας της ημέρας παρά μόνο αρκετούς αιώνες μετά την Αλμαγέστη.

Τα ρολόγια της εποχής χώριζαν την ώρα σε μισά, σε τρίτα, τέταρτα, μερικές φορές μέχρι και σε 12 μέρη, αλλά ποτέ σε 60.

Η ώρα δεν είχε συνδεθεί με τη χρονική διάρκεια των 60 λεπτών.

Δεν ήταν πρακτικό για το γενικό πληθυσμό μέχρι την εμφάνιση των πρώτων μηχανικών ρολογιών, που εμφάνιζαν τα λεπτά, προς το τέλος του 16ου αιώνα.

Ακόμη και σήμερα, πολλά ρολόγια (τοίχου ή χειρός) δείχνουν μόνο τα λεπτά και όχι τα δευτερόλεπτα.

Χάρη στους αρχαίους πολιτισμούς που προσδιόρισαν και διατήρησαν τις υποδιαιρέσεις του χρόνου, οι σύγχρονες κοινωνίες αντιλαμβάνονται την ημέρα ως χρονικής διάρκειας 24 ωρών, ότι μια ώρα αποτελείται από 60 λεπτά και πως ένα λεπτό είναι ίσο με 60 δευτερόλεπτα.

Πέμπτη, Ιανουαρίου 30, 2014

Επιστήμονες έφτιαξαν το πιο ακριβές ρολόι στον κόσμο- Δεν χάνει δευτερόλεπτο σε 5 δισ. χρόνια

Ένα νέο πειραματικό ρολόι κατάφερε να σπάσει όλα τα ρεκόρ ακριβείας, καθώς ούτε κερδίζει, ούτε χάνει δευτερόλεπτο σε βάθος 5 δισ. χρόνων, δηλαδή περισσότερο από την ηλικία της Γης!
Το ατομικό ρολόι στροντίου είναι 50% πιο ακριβές από τον προηγούμενο κάτοχο του ρεκόρ, το ρολόι κβαντικής λογικής του NIST, καθώς και εντυπωσιακά σταθερό σε κάθε υπολογισμό.

Από άποψη σταθερότητας -δηλαδή κατά πόσο η διάρκεια του «τικ» είναι ίδια με εκείνη του «τακ» που ακολουθεί- το ρολόι στροντίου είναι εξίσου σταθερό με το καλύτερο μέχρι σήμερα σε αυτό τον τομέα ατομικό ρολόι υττερβίου (και αυτό από το αμερικανικό ινστιτούτο NIST), που είχε δημιουργηθεί τον Αύγουστο του 2013.
Δημιουργήθηκε από ερευνητές στο Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST) των ΗΠΑ και του πανεπιστημίου του Κολοράντο, με επικεφαλής τον καθηγητή φυσικής Τζουν Γε.
«Έχουμε ήδη σχέδια για να βελτιώσουμε κι άλλο την απόδοση των ρολογιών. Να περιμένετε νέες εξελίξεις στα ρολόγια μας μέσα στα επόμενα πέντε έως δέκα χρόνια», δήλωσε ο Γε.
Προς το παρόν πάντως, σύμφωνα με τον τρέχοντα επίσημο διεθνή ορισμό των μονάδων του χρόνου, μόνο τα ατομικά ρολόγια καισίου θεωρούνται ακριβή, μολονότι τα πειραματικά ρολόγια στροντίου είναι πιο ακριβή.
Το ρολόι στροντίου και μερικά άλλα πειραματικά ρολόγια λειτουργούν σε οπτικές συχνότητες, που είναι πολύ ανώτερες από τις συχνότητες μικροκυμάτων που χρησιμοποιούν τα ρολόγια καισίου. Θεωρείται θέμα χρόνου, μέχρι το ρολόι στροντίου να αντικαταστήσει το ρολόι καισίου ως το νέο διεθνές πρότυπο για την μέτρηση του χρόνου.
Η ακρίβεια και η σταθερότητα είναι τα δύο βασικά κριτήρια για την απόδοση ενός ρολογιού. Το ρολόι στροντίου είναι το πρώτο που κατέχει πλέον παγκόσμιο ρεκόρ και στις δύο αυτές παραμέτρους ταυτόχρονα μετά τη δεκαετία του ’90, όταν εμφανίστηκαν τα ατομικά ρολόγια καισίου, τα οποία είχαν τότε κάνει τη διαφορά. Όμως, κατά την τελευταία δεκαετία, η ταχύτατη επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος στα πειραματικά ατομικά ρολόγια, τόσο στο NIST όσο και σε άλλα εργαστήρια σε όλο τον κόσμο, έχουν ωθήσει πλέον τη χρονομέτρηση σε νέα επίπεδα ακρίβειας και σταθερότητας.
Στο νέο σούπερ ρολόι, λίγες χιλιάδες άτομα του χημικού στοιχείου στροντίου διατηρούνται «παγιδευμένα» σε μια στήλη που καλείται «οπτικό πλέγμα» και δημιουργείται από ισχυρό φως λέιζερ. Οι επιστήμονες καταγράφουν τα «τικ-τακ» του στροντίου (με ρυθμό 430 τρισεκατομμυρίων ανά δευτερόλεπτο), έχοντας «λούσει» τα άτομά του με το σταθερό ερυθρό φως ενός λέιζερ, το οποίο έχει την ίδια ακριβώς οπτική συχνότητα με αυτή που τα άτομα ταλαντεύονται μεταξύ δύο ενεργειακών επιπέδων τους.


Από άποψη πρακτικών εφαρμογών, αυτά τα ατομικά ρολόγια νέας γενιάς έχουν ήδη συνεισφέρει στην επιστημονική έρευνα και αναμένεται μελλοντικά να βοηθήσουν στην ανάπτυξη καινοτομικών τεχνολογιών, όπως οι σούπερ αισθητήρες βαρύτητας, θερμοκρασίας κ.α. Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι η σχετική έρευνα στο NIST χρηματοδοτείται και από την Υπηρεσία Προωθημένων Αμυντικών Ερευνών (DARPA) του αμερικανικού Πενταγώνου
 http://mustikoikosmoi.blogspot.gr

Κλάδεμα δέντρων με ελικόπτερο και εναέριο πριόνι (Video)

Κλάδεμα δέντρων με ελικόπτερο και εναέριο πριόνι
Μπορεί να μοιάζει βγαλμένο από την ταινία του James Bond «The World Is Not Enough», όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό. Δείτε πως η Haverfield Aviation πραγματοποιεί εναέριο κλάδεμα δέντρων με ελικόπτερο ως έναν γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο για να περιοριστούν τα προβλήματα από την παραμελημένη βλάστηση κοντά σε καλώδια και άλλες εγκαταστάσεις.

http://www.otherside.gr

Τετάρτη, Ιανουαρίου 29, 2014

Το βιβλίο που δεν έχει καταφέρει ποτέ κανείς να διαβάσει και να αποκρυπτογραφήσει [Εικόνες]

Αποτελείται από 360 σελίδες και βασίζεται σε ένα φανταστικό κόσμο με άκρως σουρεαλιστικές και αφηρημένες εικονογραφήσεις.
Για παράδειγμα από ένα αγαπημένο ζευγάρι προκύπτει ένας αλιγάτορας ενώ σε μια άλλη σελίδα τα ώριμα φρούτα στάζουν αίμα.
Το μυθιστόρημα ονομάζεται Codex Seraphinianus, και πρόκειται για μια εικονογραφημένη εγκυκλοπαίδεια ενός μυστικού και ακόμη ανεξερεύνητου κόσμου.
Το βιβλίο αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα αίνιγμα για τους γλωσσολόγους, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν το νόημα του αλφαβήτου που χρησιμοποιήθηκε γι αυτό το απόκοσμο παραμύθι.
Πίσω από αυτό το αλλόκοτο βιβλίο βρίσκεται ο Luigi Serafini, ένας Ιταλός καλλιτέχνης και σχεδιαστής που το εξέδωσε το 1981. Χρειάστηκαν περίπου 30 μήνες για να αρχίσει και να ολοκληρώσει την κωδικοποιημένη γλώσσα την οποία χρησιμοποιεί στο βιβλίο.
Όταν ρωτήθηκε σχετικά με τη σύνταξη που χρησιμοποιείται στο βιβλίο, απάντησε λέγοντας ότι πολλά από αυτά ήταν το αποτέλεσμα της «αυτόματης γραφής», και πως ήθελε να αναδημιουργήσει το συναίσθημα που βιώνουν τα παιδιά, τα οποία δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν και ωστόσο κατανοούν με το δικό τους μοναδικό τρόπο.
Είναι ενδεικτική η υποδοχή του βιβλίου από εγνωσμένης αξίας συγγραφείς, όπως ο Ιταλό Καλβίνο που έγραψε εγκωμιαστικά σχόλια για τον Serafini.
Είναι πλέον δύσκολο να βρει κάποιος αντίγραφο του βιβλίου, ωστόσο διατίθεται ολόκληρο σε μορφή PDF.

iefimerida
apocalypsejohn.com

ΚΕΦΑΛΗΝΙΑ: Απίστευτη φωτογραφία: Ο Μύρτος μετά τον ισχυρό σεισμό!


https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSGdlsdGF6JnbaKIetWVEmy_0hTn0rJ3F8yqeAF_LIMsCmLI3zlMSS5i3pdBOMTsKVLqkMgG2eiJeMVExfevyLkkL40AtdUccwOqE1E71BrengHhhHBxDTe580EEowyE9W7OkNZ7eEpfE/s1600/f360e101aa3c40dcf918b1aeea877835_M.jpg
Προκαλεί δέος το σχίσμα...


Η πασίγνωστη παραλία Μύρτος μετά το σεισμό. Το χώμα που βλέπουμε είναι το...
σχίσμα του Χάρακα. Το σχίσμα στο Χάρακα είναι πάνω από 60 μέτρα και προκαλεί δέος η αλλαγή του τοπίου...
http://e-press-room.blogspot.gr/

Πώς να κάνετε το laptop σας να «τρέχει» σαν καινούργιο με μερικές απλές κινήσεις

Laptop
Συνηθίζεται από μία μεγάλη μερίδα του καταναλωτικού κοινού να σπεύδει να αντικαταστήσει το παλιό laptop της με κάποιο νέας γενιάς, ισχυρότερο, το οποίο θα μπορεί να ανταποκρίνεται στις ολοένα μεγαλύτερες απαιτήσεις και ταχύτητες που συνεπάγεται η συνεχής και αδιάλειπτη διαδικτύωση.
Εν μέσω κρίσης, ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι πιο «φρόνιμοι» τρόποι για να κάνει κανείς το ήδη υπάρχον μηχάνημα να «ανασάνει» και να «ξανατρέξει» σαν καινούργιο, με μερικές πολύ απλές κινήσεις που θα απαλλάξουν τους καταναλωτές από άλλο ένα αχρείαστο έξοδο.
Οι προτεινόμενες ενέργειες αφορούν σε περιβάλλον Microsoft Windows:
-Απεγκαταστήστε εκείνα τα προγράμματα που δεν χρησιμοποιείτε. Ακολουθήστε τη διαδρομή Control Panel>Programs and Features και απεγκαταστήστε όσα δεν χρειάζεστε, προσέχοντας ωστόσο να μην «πάρει η μπάλα» κι άλλα απαραίτητα για τη λειτουργία του hardware σας. Εάν δεν είστε σίγουροι, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον δωρεάν online οδηγό PC Decrapifier.
-Ακολουθήστε τη διαδρομή My Computer>local drive (συνήθως είναι το C:\)>Windows>Temp. Σβήστε τα Temporary Files και αδειάστε μετά τον κάδο απορριμμάτων.
-Αντικαταστήστε τον παλιό σας σκληρό δίσκο με ένα νέο για περισσότερο «αποθηκευτικό χώρο». To YouTube βρίθει από βίντεο-οδηγούς που θα σας δείξουν πώς να το κάνετε μόνοι.
-Εγκαταστήστε περισσότερη RAM: θα το καταλάβετε από το εάν ο υπολογιστής σας αργεί να ανοίξει μεγάλα αρχεία ή παγώνει κάθε φορά που καλείται να επιτελέσει περισσότερες της μίας λειτουργίες. Σε αυτή την περίπτωση, μπορείτε είτε να προσθέσετε περισσότερη RAM μέσω memory stick ή να εγκαταστήσετε καινούργια. Στο YouTube θα βρείτε άπειρα διαφωτιστικά βίντεο για το πώς μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας.
-Βάλτε τον υπολογιστή σας να κάνει disk defragment, ακολουθώντας τη διαδρομή My Computer>δεξί κλικ στο hard drive> Properties>Tools>Defragment Now.
-Τρέξτε ένα «disk clean up», ακολουθώντας τη διαδρομή: Start > All Programs > Accessories > System Tools > Disk Cleanup.
-Αλλάξτε την IP διεύθυνση του υπολογιστή σας σε «στατική», μειώνοντας το χρόνο που χρειάζεται, κάθε φορά που εκκινείτε τον υπολογιστή σας, για τη ζήτηση IP διεύθυνσης. Ακολουθήστε τη διαδρομή: Network and Sharing Center>Change adapter settings>δεξί κλικ στον local adapter>Properties>Internet Protocoal Version 4 (TCP/IPv4)>properties. Σε περίπτωση που χρειαστεί να συνδεθείτε σε ένα διαφορετικό δίκτυο ίσως χρειαστεί αυτή η ρύθμιση να αλλάξει εκ νέου.
-Τέλος, αφαιρέστε τη σκόνη από τον υπολογιστή σας, χρησιμοποιώντας κάποιο ηλεκτρικό σκουπάκι το οποίο κατευθύνετε μπροστά στις εξόδους αερισμού. Συνήθως, η σκόνη μπλοκάρει τη λειτουργία των εσωτερικών ανεμιστήρων, αυξάνοντας τη θερμοκρασία στο εσωτερικό του συστήματος, που με τη σειρά της επιφέρει επιβράδυνση των λειτουργιών.
[Οι ως άνω συμβουλές αντλήθηκαν από δημοσιεύματα της Telegraph & Business Insider]
Πηγή: iefimerida.gr

Τρίτη, Ιανουαρίου 28, 2014

Ψάρι καταβροχθίζει παπάκι ενώ η μάνα του προσπαθεί να το προστατέψει (VIDEO)

Σίγουρα δεν το έχετε ξαναδεί... http://gr.news.yahoo.com

Η Συγχώρεση του Εαυτού: "Το Επόμενο Βήμα..." (Μέρος 3ο)

Με τη βοήθεια της Παρατήρησης είδαμε τους λόγους και τους τρόπους με τους οποίους ο ανθρώπινος ψυχισμός δημιουργεί και συντηρεί ψυχοφθόρα μοτίβα και πρότυπα συμπεριφοράς που μας απομακρύνουν από το Δρόμο μας. Είδαμε επίσης με ποιόν τρόπο η διαδικασία της Συγχώρεσης γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στην Προσωπικότητα και τον Εαυτό και βοηθά στην συγχώνευση και την επανένωσή μας με ένα υψηλότερο πεδίο δόνησης της Ύπαρξής μας.

Το επόμενο βήμα στο Δρόμο μας είναι να διασφαλίσουμε την ορθρόδρομη πορεία μας και σιγά σιγά να εξαλείφουμε τους παράγοντες που προκαλούν ή διατείνουν τους μηχανισμούς αποπροσανατολισμού που συνειδητά ή ασυνείδητα εμπλέκονται στην εξέλιξή μας…

Mea Culpa…

Όσο φοράμε τις Μάσκες της Προσωπικότητάς μας, δεν μπορούμε να δούμε το Ψέμα που αυτές εκπροσωπούν γιατί είμαστε ακόμη ένα με αυτές. Καθώς όμως οι Μάσκες πέφτουν και σιγά σιγά αποταυτιζόμαστε από την επιρροή τους, το πρώτο πράγμα που αντικρίζουμε είναι το Ψέμα μας – και το αμέσως επόμενο οι συνέπειες που επέφερε στη ζωή μας… Τα σαθρά θεμέλια που χτίσαμε, τα τείχη που υψώσαμε, οι αποφάσεις που πήραμε ή που δεν πήραμε, τα χρόνια που χάθηκαν κυνηγώντας χίμαιρες…

Το γεγονός ότι έστω κι ασυνείδητα δημιουργήσαμε τη μιζέρια μας είναι μια σκληρή συνειδητοποίηση που εγείρει τεράστιο συναισθηματικό κόστος… Εν τούτοις είναι ο καταλύτης που κινητοποιεί την συναισθηματική αλχημεία που χρειάζεται όχι μόνο για να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας αλλά και για να τον προστατεύσουμε από μια ακόμη επανάληψη…

Σε αυτό το σημείο αξίζει να τονίσουμε πόσο σημαντικό είναι να αποδεχτούμε πως εμείς οι ίδιοι με την ενέργειά μας πριμοδοτήσαμε την πλάνη μας και αυτό που ζούμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα των χθεσινών μας επιλογών …
Με αυτό τον τρόπο αναγνωρίζουμε την ευθύνη που μας αναλογεί και αναλαμβάνουμε το συναισθηματικό κόστος των επιπτώσεων, τραβώντας έτσι «χειρόφρενο» στην off road πορεία μας…

Ας δούμε για παράδειγμα τους συνταξιούχους της γενιάς μας – τους γονείς μας… Οι περισσότεροι ζούσαν για ένα όνειρο – ή μάλλον δύο: Να «εξασφαλίσουν ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι τους» και να «πάρουν τη σύνταξη για να ξεκουραστούν και να απολαύσουν τη ζωή τους»…
Ακούγεται θεμιτό – όμως η ασυνείδητη δήλωση που συνόδευε αυτό το όνειρο έλεγε: «Στη ζωή που ζω δεν υπάρχει χώρος ούτε για ασφάλεια, ούτε για ξεκούραση, ούτε για απόλαυση». Επέλεγαν λοιπόν ασυνείδητα να επενδύουν την ενέργεια και τα χρόνια της νεότητάς τους στην… ανασφάλεια, στην ταλαιπωρία και την στέρηση…

Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα της σύνταξης, ή ώρα να καρπωθούν το αποτέλεσμα των κόπων τους – τι άραγε μπορούσαν να λάβουν αυτοί οι άνθρωποι όταν επί σειρά ετών οι κόποι τους πριμοδοτούσαν ανασφάλεια, ταλαιπωρία και στέρηση; Ίσως μια αρρώστια, ένα οικονομικό πλήγμα, μια έξωση, το χρηματοοικονομικό σύστημα που καταρρέει, τους σεισμούς που γκρεμίζουν τα σπίτια και τις μεταχρονολογημένες προσδοκίες…

Αν μπορούσαν να «δουν» έγκαιρα, αν τραβούσαν χειρόφρενο και αναλάμβαναν την ευθύνη των αναγκών τους, θα μπορούσαν να πάνε εκείνο το ταξίδι, να απολαύσουν εκείνη την αγκαλιά, να ξεκουραστούν εκείνες τις Κυριακές, τις Δευτέρες, τις Τρίτες… Τότε, που η ανάγκη ήταν ακόμα ζωντανή και παρούσα και που η απόλαυση, η ξεκούραση, η ασφάλεια μπορούσε να ανατρέψει το ζοφερό αποτέλεσμα της ενεργειακής τους «επένδυσης».


Όταν συνειδητοποιούμε τέτοιας βαρύτητας αλήθειες, ο θυμός που εγείρεται δεν είναι μόνο για τα χρόνια που χάθηκαν αλλά και για την Απουσία. Γιατί τότε δεν ήμασταν «συνειδησιακά παρόντες» στις αποφάσεις μας. Αυτή η εγκατάλειψη του εαυτού είναι που δημιουργεί τα ασυνείδητα ενοχικά μπλοκαρίσματα που καλούμαστε αργότερα να συγχωρέσουμε. Όταν είμαστε παρόντες στην στιγμή και στις ανάγκες μας, ακυρώνουμε έναν ολόκληρο κύκλο αποπροσανατολισμού.

Ας υποθέσουμε πως είμαι μια γυναίκα παντρεμένη με έναν άντρα που δεν αγαπώ πια και θέλω να χωρίσω. Ξαφνικά μαθαίνω πως ο άντρας μου έχει παράλληλη σχέση με μια άλλη γυναίκα και θυμώνω. Ο θυμός είναι υγιές συναίσθημα όταν εκφράζει την αλήθεια των συναισθημάτων μας, εκεί λοιπόν υπάρχουν δύο επιλογές:
  • Η υγιής εκδοχή στην προκειμένη περίπτωση, θα ήταν να επιτρέψω στο θυμό μου να εκφραστεί καθώς βιώνω την προδοσία, και σε δεύτερη φάση όταν ο άντρας μου φύγει από τη σχέση να έρθω σταδιακά σε επαφή με την ανακούφιση που προσφέρει αυτή η εξέλιξη, καθώς και η δική μου επιθυμία αρχικά ήταν να δώσω τέλος στο γάμο μου… Υπό αυτό το πρίσμα, η επίγνωση των αναγκών και των συναισθημάτων μου, θα με βοηθούσε να κατανοήσω πως «η άλλη γυναίκα» ήταν απλά ένα καθρέπτισμα μιας βαθύτερης Αλήθειας: πως δεν ταιριάζουμε πια… Αυτό, μου επιτρέπει να αναλάβω την ευθύνη μου και να συνεχίσω τη ζωή μου σε μια νέα κατεύθυνση με νέα δεδομένα χωρίς «δράματα» και χρονοτριβές…
  • Η τοξική εκδοχή θα ήταν να παγιδευτώ σε αυτόν τον θυμό ή να μπω στη ψυχολογία του Θύματος («γιατί σ’ εμένα») και να αναμοχλεύω έναν ατέρμονο ψυχοφθόρο κύκλο με επί τόπου χιλιόμετρα και καμία έξοδο…
Βλέπουμε λοιπόν πως όταν το Φως της Επίγνωσης είναι αναμμένο, η ανάληψη της Ευθύνης της Προσωπικής μου Αλήθειας γίνεται το ύψιστο μεταμορφωτικό εργαλείο:

Αφού δεν τον/την θέλεις, γιατί δε χωρίζεις;
-       Γιατί δε με πιστεύω -  και προτιμώ να ξεπουλάω τον εαυτό μου για ένα σπίτι και 1.000 ευρώ…
Αφού δεν είσαι πλασμένος για εργάτης, γιατί δεν παραιτείσαι;
-       Γιατί με ξέχασα – και δε θυμάμαι πως κάνουν όνειρα…
Αφού δεν είναι από κει ο Δρόμος σου, γιατί τρέχεις;
-       Γιατί με πρόδωσα – και ντρέπομαι…

Μέχρι Εδώ…

Η Ενοχή προκύπτει όσο συνεχίζουμε να προδίδουμε, να εξαπατάμε ή να εγκαταλείπουμε τον Εαυτό μας – όχι όταν σταματάμε να το κάνουμε…
Κι αν για να σταματήσουμε χρειάζεται να χωρίσουμε, να παραιτηθούμε ή να αλλάξουμε δρόμο, δε σημαίνει πως η Αλήθεια διαλύει τις σχέσεις που μέχρι τώρα συντηρούσαν την πραγματικότητά μας. Σημαίνει πως η Αλήθεια αποκάλυψε την αποσύνθεση που προϋπήρχε και υπέβοσκε στα θεμέλια… Σημαίνει πως πλέον μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε τις σχέσεις μας σε νέες βάσεις ή και να δημιουργήσουμε καινούργιες που να ταιριάζουν περισσότερο στα νέα δεδομένα της ζωής μας…

Έχοντας λοιπόν δει κι αποδεχτεί τη συμβολή μας στη θολή πραγματικότητα της μέχρι τώρα ζωής μας, αργά ή γρήγορα γεννιέται η επιθυμία να σταματήσουμε όλα όσα μας τυφλώνουν. Σε αυτό ακριβώς το σημείο κρύβεται μια παγίδα: Συχνά διστάζουμε να αναλάβουμε την ευθύνη μας και ζητάμε από τους άλλους να κάνουν αυτό που οφείλουμε εμείς να κάνουμε για τον εαυτό μας

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοήσουμε πως ΕΜΕΙΣ οφείλουμε να διακόψουμε από όλα όσα μας φθείρουν ή μας παγιδεύουν… Αν μεταθέσουμε σε κάποιον άλλον την ευθύνη μας – όχι μόνο χάνουμε την ευκαιρία να εδραιώσουμε με τον Εαυτό μας μια σχέση εμπιστοσύνης – αλλά παράλληλα μεταθέτουμε στον Άλλον και τη δύναμη που συνακολουθεί όπως επίσης και την δυνατότητα να ασκεί έλεγχο στην εξέλιξη των γεγονότων της δικής μας ζωής…
  • Αν η αλήθεια μου είναι πως έχω βάρος γιατί «φορτώνομαι», δεν απαιτώ ούτε περιμένω από εσένα να σταματήσεις να μου το φορτώνεις. Λέω: «Μέχρι εδώ – δεν παίρνω άλλο βάρος».
  • Αν η αλήθεια μου είναι πως φοβάμαι και δεν αντέχω άλλο την πίεση, δεν σιωπώ περιμένοντας να καταλάβεις. Λέω: «Μέχρι εδώ – από σήμερα θα σου λέω τι δεν μου αρέσει».
  • Κι αν όλα δεν πάνε καθόλου καλά, δεν περιμένω από εσένα να φύγεις, να  είναι καλό το timing, να μεγαλώσουν πρώτα τα παιδιά… κλπ… κλπ…  Λέω: «Μέχρι εδώ - εγώ φεύγω από τη σχέση, τη δουλειά ή το σπίτι. Εγώ σταματώ να τεμαχίζω, να κλέβω ή να κοροϊδεύω τον εαυτό μου - και μάλιστα τώρα που με πονάει, όχι αργότερα που θα «υπνωτιστώ» ξανά από την αμφιβολία και την ανασφάλεια…
 Βέβαια η δύναμη της Επανάληψης και η… «κεκτημένη ταχύτητα» της ενεργειακής μας συνήθειας, δεν σταματάει απότομα.
Συχνά, ακόμα κι όταν πλέον έχουμε πλήρως συνειδητοποιήσει αυτό που θέλουμε να διακόψουμε, αντιλαμβανόμαστε την επανάληψη αφού ανακλαστικά την έχουμε ήδη διαπράξει. Αυτό συμβαίνει - όπως επίσης κάποιες φορές ενδεχομένως να χρειαστούμε στην αρχή έναν «ακόμα γύρο» απλά για να επιβεβαιώσουμε την ορθότητα της συνειδητοποίησης μας…

Σε αυτές τις περιπτώσεις, που οι ψυχολογικές και συναισθηματικές μας ισορροπίες δεν έχουν ακόμη σταθεροποιηθεί πλήρως, θα μπορούσε ίσως να μας φανεί πολύ χρήσιμο:

α) Να παρατηρούμε τα συμπεριφορικά μας μοντέλα...
 Εκεί που «πονάω» στη ζωή μου - εκεί έχω το μόρφωμα που τρέφω με σκέψεις, συναισθήματα και πράξεις. Μπορώ να επέμβω και να σταματήσω να επαναλαμβάνω τον ενεργειακό μου «τεμαχισμό» αν εκείνη τη στιγμή παρατηρήσω και φέρω στην επίγνωσή μου: τι σκέφτομαι για μένα, τι                  νιώθω για μένα και τι κάνω σε μένα προκειμένου να το υποστηρίζω την  συνθήκη αυτή που με διασπά και με αποσυντονίζει.

β) Να παίρνουμε «το χρόνο μας» πριν πράξουμε και να μας ρωτάμε…
 Από τη στιγμή που θα τιμήσω τον Εαυτό μου και θα τον «ακούσω» έστω και μια φορά, θα μου μιλάει όχι μόνο στον ύπνο μου αλλά κι όταν είμαι σε εγρήγορση. Επειδή όμως το διάστημα που με έχω ξεχάσει είναι μεγάλο, στην αρχή χρειάζεται λίγος χρόνος για να θυμηθώ πως να τον ακούω. Προτού λοιπόν ξανα-αντιδράσω μηχανικά στα ερεθίσματα, μια καλή τεχνική είναι να με… ρωτάω πριν πάρω μια απόφαση (όσο απλή κι αν είναι).
Για παράδειγμα: ο/η σύζυγος θέλει να πάμε για φαγητό σε Κινέζικο όπως κάθε φορά - κι ενώ παλιά το δεχόμουν αναντίρρητα κάνω μια παύση και παίρνω λίγο χρόνο για να με ρωτήσω:
-  «Θέλω να πάω για φαγητό σε Κινέζικο;»
-  «Θέλω  - αλλά όχι σε Κινέζικο γιατί δε μου αρέσει»
-  «Αααα ναι! Δε μου αρέσει… το είχα ξεχάσει! Και τόσο καιρό γιατί πήγαινα;»
-  «Γιατί ο φόβος της μοναξιάς μου ήταν μεγαλύτερος από την Φωνή της   
     Αλήθειας μου».
Κάτι άλλαξε όμως τώρα… είπα όχι στο φόβο μου! Είπα ναι στη Φωνή μου…

γ) Να επέχουμε από τα ερεθίσματα που δημιουργούν ταυτίσεις με τις Μάσκες μας.
 Η από-ταύτιση από τις Μάσκες της Προσωπικότητάς μας είναι μια διαδικασία που συντελείται σταδιακά: όσο δεν τροφοδοτούμε το Είδωλο, αυτό ξεφουσκώνει και χάνεται… Εν τούτοις, όλα όσα σχετίζονται με το οικογενειακό και κοινωνικό ενεργειακό μας γίγνεσθαι και συνέβαλαν στις συναισθηματικές και νοητικές μας στρεβλώσεις, θα εξακολουθούν να υπάρχουν γύρω μας και να δονούν τις ίδιες χαμηλές συχνότητες. Αυτό που αλλάζει είναι η δική μας ενεργειακή αναβάθμιση. Είναι όμως πιθανόν - ειδικά τον πρώτο καιρό που δεν έχει ακόμα σταθεροποιηθεί η νέα μας δόνηση - ένα ερέθισμα χαμηλής συχνότητας να εισβάλει στη συνειδητότητά μας και να «θολώσει» για λίγο την διαύγεια μας.  Για να αποφύγουμε τις ενεργειακές παλινδρομήσεις, είναι καλό όποτε χρειάζεται, να αποστρέφουμε την προσοχή μας από ερεθίσματα που χαμηλώνουν τις δονήσεις μας.
Για παράδειγμα, ένα είδος «πνευματικής νηστείας» είναι η αποχή από διάφορα τηλεοπτικά προγράμματα που πυροδοτούν το αίσθημα της «αδικίας», της «μιζέριας», της «προσδοκίας» ή της ανασφάλειας. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η αποχή από κοινωνικούς κύκλος που δυναμιτίζουν μέσα μας τον Κριτή, τον Τρομοκράτη, τον Δικτάτορα, τον Ηδονιστή κλπ….

Μέχρι εδώ λοιπόν…

Τώρα που «είδα» τι μου κάνω, δεσμεύομαι με τον Εαυτό μου να μην το επαναλάβω. Επιτρέπω στον πόνο που έχω δημιουργήσει να είναι παρών.. γιατί όταν σταματάω να πράττω αυτό που με «ναρκώνει» - αρχίζω να νιώθω…Ήμουν απών κι επέτρεπα να με πληγώνω… Είναι Ok…

Εγώ το έκανα – εγώ θα το πληρώσω! Η άρνηση μου να αποδεχτώ το συναισθηματικό κόστος των πράξεων μου εγείρει χρέος στον Εαυτό μου… κι αυτό με ταλαιπωρεί … με αποδυναμώνει… μου αφαιρεί τη δυνατότητα να επανορθώσω κι αυτό με πονάει ακόμη περισσότερο… Όταν αρνούμαι το χρέος προς τον Εαυτό μου, το παγώνω και η λύση δεν βρίσκει δρόμο, δεν έρχεται… Όταν αποδέχομαι το χρέος μου, γίνομαι το χρέος και τότε αυτό περνάει από μέσα μου και η λύση βρίσκει δρόμο κι έρχεται…

Τώρα ο πόνος είναι παρών… Είναι Ok…

Τον αποδέχομαι…… Είναι Ok…

Καθώς παίρνω την ευθύνη μου μπορώ σιγά σιγά να τον αφήσω πίσω… Μπορώ σιγά σιγά να με συγχωρήσω … Είναι Ok…

Είναι Ok να συγχωρώ τον Εαυτό μου… να Με συγχωρώ…

Επιτρέπεται…                                                      

                                                                     Αριστείδης Μπαντέλης
                                                                                       Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής

Μας ταΐζουν ζουμί από κόκκινα σκαθάρια!

Τρώμε εν αγνοία μας έντομα; Ναι, αφού μας τα σερβίρει αθόρυβα, χρόνια τώρα, η βιομηχανία των τυποποιημένων προϊόντων. 
Τρώμε εν αγνοία μας έντομα; Ναι, αφού μας τα σερβίρει αθόρυβα, χρόνια τώρα, η βιομηχανία των τυποποιημένων προϊόντων. Βέβαια, ως καταναλωτές ενημερωνόμαστε για τα προσθετικά (συντηρητικά, βελτιωτικά, χρωστικές) των τυποποιημένων τροφίμων, τα λεγόμενα «Ε», αλλά πού να γνωρίζουμε τι ακριβώς κρύβεται πίσω από την χρωστική Ε120 που δίνει ελκυστικό κόκκινο χρώμα σε τροφές, καλλυντικά και φάρμακα… Χρειάζεται γερή φαντασία για να μαντέψουμε ότι πρόκειται για σκόνη από αποξηραμένα, βρασμένα κόκκινα σκαθάρια, καθώς η προέλευσή της απαγορεύεται να αναφέρεται στις ετικέτες.
Είναι επιβλαβής για την υγεία; Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, δημιουργεί σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις και σοκ αναφυλαξίας σε ευαίσθητα άτομα, ενώ έχει κατηγορηθεί για πρόκληση υπερκινητικότητας σε παιδιά.
Χρωματίζει χιλιάδες προϊόντα
Τo πορφυρό κέλυφος, τα φτερά και τα αυγά του θηλυκού εντόμου κοχενίλλη δίνουν ένα λαμπερό, κόκκινο χρώμα σε χιλιάδες τρόφιμα, ποτά, καλλυντικά και φάρμακα. Συχνά χρωματίζουν ένα λαχταριστό παγωτό φράουλα, έναν ροζ χυμό γκρέιπ φρουτ, μια κόκκινη γρανίτα, ένα κατακόκκινο προκλητικό κραγιόν, ένα καινούργιο μωβ σαμπουάν, απολαυστικές βάφλες με σιρόπι κεράσι, γιαούρτια με κόκκινα φρούτα, ροζ λουκάνικα, κόκκινες κάψουλες.
Το προϊόν της χημικής κατεργασίας των εντόμων ονομάζεται καρμίνιο. Μελέτες του Τμήματος Αλλεργίας του πανεπιστημίου του Michigan αποκάλυψαν ότι οι περιπτώσεις αναφυλαξίας που προέρχονται από το καρμίνιο είναι αξιοσημείωτες.
Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, η σκανθαρούχα χρωστική προξένησε σε κάποιους ανθρώπους αναφυλαξία (ορτικάρια), δερματικές ενοχλήσεις ( κνησμό, ερύθημα), πονοκέφαλο, άσθμα, ναυτία, πρήξιμο των ματιών ή της γλώσσας, ταχυκαρδία, υπόταση, αγγειοοίδημα και διάρροια.
Κρύβεται με πολλά ονόματα
Ο μακρύς κατάλογος των προϊόντων στα οποία προστίθεται το καρμίνιο περιλαμβάνει… ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, κάντε κλικ εδώ
Πηγή: goldenmag.gr

Η δίκαιη κούπα του Πυθαγόρα! (VIDEO)

Η «κouπα του Πυθαγόρα» ή η «δίκαιη κούπα» είναι είναι μια ανακάλυψη του Πυθαγόρα για να πίνει με μέτρο το κρασί του αλλά και για να σερβίρει τους μαθητές του, υπερτονίζοντας την έννοια του μέτρου και των ορίων. Η ιδέα του Πυθαγόρα ήταν απλή: Έπρεπε να περιοριστεί η απληστία στο ποτό! Πώς θα γινόταν αυτό; Το πήλινο ποτήρι αδειάζει κατά έναν «μαγικό» τρόπο όταν εκείνος που το κρατάει αποδειχτεί… πλεονέκτης και το γεμίσει περισσότερο απ’ όσο πρέπει.
Στην κούπα υπάρχει χαραγμένο ένα όριο, μια γραμμή. Αν το υγρό που περιέχει δεν υπερβεί τη γραμμή αυτή, ο πότης απολαμβάνει το κρασί του. Εάν, όμως, ξεπεράσει τη γραμμή του ορίου, τότε η κούπα αδειάχει και το κρασί χύνεται από τη βάση. Αδειάζει όλη η κούπα, όχι μόνο η επιπλέον ποσότητα. Πώς όμως γίνεται αυτό; Στο κέντρο της κούπας βρίσκεται μια στήλη τοποθετημένη ακριβώς πάνω από έναν σωλήνα που οδηγεί στο κάτω μέρος της. Ενώ η κούπα γεμίζει, η στάθμη του κρασιού ανεβαίνει και στο εσωτερικό της κεντρικής στήλης, ακολουθώντας το νόμο του Pascal για τα συγκοινωνούντα δοχεία. Όσο η στάθμη του κρασιού δεν ξεπερνά τη γραμμή που είναι χαραγμένη στο εσωτερικό της κούπας «δεν τρέχει τίποτα».
Μόλις όμως το υγρό υπερβεί τη γραμμή-όριο τότε αρχίζει να ρέει μέσω του εσωτερικού σωλήνα από τη βάση της κούπας. Τα μόρια του υγρού παρασύρουν το ένα το άλλο με αποτέλεσμα, ωε δια μαγείας, η κούπα να αδειάζει παντελώς!
Αυτό, πέρα από μια απλή εφαρμογή της υδραυλικής, αποτελεί και έναν τρόπο διδαχής: Όταν το όριο ξεπερνιέται (ύβρις) δεν χάνονται μόνον όσα έχουν ξεπεράσει το όριο αλλά και όλα τα προηγούμενα που είχαν αποκτηθεί (νέμεσις). Το άριστο οφείλουμε να το απολαμβάνουμε με μέτρο, σαν τον οίνο που ήδη έχουμε στην κούπα μας, αντλώντας τη μέγιστη ωφέλεια χωρίς να επιζητούμε παραπάνω! Εκπληκτικό!
 http://gr.news.yahoo.com

Δευτέρα, Ιανουαρίου 27, 2014

Ολοι τρέχουν για τα δίκτυα 5G


Ολοι τρέχουν για τα δίκτυα 5G
Τα δίκτυα 5G αναμένεται να φέρουν κάτι περισσότερο από επανάσταση στην καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου
Σεούλ 
Η κυβέρνηση της Νότιας Κορέας ανακοίνωσε ότι θα επενδύσει περίπου 1,2 δισ. ευρώ στην ανάπτυξη μιας νέας γενιάς δικτύου μετάδοσης δεδομένων μέσω Internet και ειδικά για την μετάδοση δεδομένων μέσω ασύρματων συσκευών όπως τα κινητά τηλέφωνα. Πρόκειται για τα δίκτυα 5G οι δυνατότητες των οποίων θα είναι απλά απίστευτες. Είναι ενδεικτικό ότι ένα δίκτυο 5G θα επιτρέπει το «κατέβασμα» μιας ταινίας σε… 1 δευτερόλεπτο!
Ολοι… τρέχουν για το νέο δίκτυο
Η Samsung, ο βιομηχανικός κολοσσός της Νοτίου Κορέας, έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό την ανάπτυξη δικτύων 5G. Σύμφωνα με τα στελέχη της Samsung είναι εφικτό η δημιουργία ενός δικτύου 5G να ολοκληρωθεί μέχρι το 2017 και να ξεκινήσουν οι δοκιμές του ώστε μέσα σε διάστημα τριών ετών να γίνει εμπορική εκμετάλλευσή του. Ετσι το 2020 η μετάδοση δεδομένων θα γίνεται στην κυριολεξία σε χρόνους dt.
Από την άλλη πλευρά στην ανάπτυξη δικτύων 5G έχουν ήδη επιδοθεί Κίνα και Ευρωπαϊκή Ενωση χρηματοδοτώντας μεγάλα τέτοια προγράμματα. Προσφάτως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε επένδυση 50 εκατ. ευρώ στο πρόγραμμα METIS - συνολικά σε παρόμοια δίκτυα του... μέλλοντος έχουν διατεθεί 700 εκατ. ευρώ από το 2007 ως σήμερα - με σκοπό να αναπτυχθεί ευρωπαϊκή τεχνολογία 5G που θα είναι εμπορικά διαθέσιμη ως το 2020. Μάλιστα, το ΜΕΤΙS δεν είναι το μόνο ευρωπαϊκό πρόγραμμα για τα δίκτυα 5G (άλλα είναι τα 5GNow, iJoin, Tropic, Mobile Cloud Networking, Combo, Moto και Phylaws).

Οι απαιτήσεις
Ενδεικτικό είναι ότι τα δίκτυα 5G θα κληθούν να ανταποκριθούν σε εξαιρετικά υψηλότερες απαιτήσεις, αφού υπολογίζεται ότι από το 2010 ως το 2020 η κίνηση στα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας παγκοσμίως θα αυξηθεί κατά 33 φορές. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σήμερα οι χρήστες mobile broadband υπολογίζονται σε 1,2 δισεκατομμύρια και ο αριθμός αυτός μεγαλώνει κατά εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο.

 http://www.tovima.gr
 

Η Συγχώρεση του Εαυτού: "Η Γέφυρα από την Προσωπικότητα στον Εαυτό" (Μέρος 2ο)

Η Γέφυρα...

Μόλις αφεθούμε στον Εαυτό μας, η σύμφυτη τάση Του να έλκεται αυθόρμητα από την Ψυχή, μας στρέφει στο Δρόμο μας…
Η Συγχώρεση διευκολύνει αυτό το άφεμα και γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στον Αληθινό μας Εαυτό και στο μέρος του που λειτουργεί ως Προσωπικότητα, καταλύοντας κάθε συστολή ή αντίσταση που πιθανόν να αντίκειται στην επανένωση τους.

Κι ενώ η Στιγμή της Συγχώρεσης έχει τη βαθιά συγκίνηση, την χαρά και την  ιερότητα μιας μεγάλης Επιστροφής – η αμέσως προηγούμενη κλείει όλον τον πόνο, το θυμό και την ωδίνη ενός ανθρώπου που αναγνωρίζει και αποδέχεται ότι ξέχασε, εγκατέλειψε και πρόδωσε τον Εαυτό του… Είναι όμως αυτή ακριβώς η επίγνωση που λιώνει τις Μάσκες της Προσωπικότητας, που διαλύει ενοχές, φόβους, αυταπάτες κι ενώνει το χάσμα…

H μεγάλη παύση που ενώνει τις δύο αυτές στιγμές, το «άλμα στο κενό» σηματοδοτεί την Παράδοση στον Εαυτό, και καθώς χρωματίζεται από την απαράβλεπτη έλξη του Οικείου και του Όμοιου, η έννοια της Συγχώρεσης αποκτά άρρηκτο δεσμό με την έννοια της Συγχώνευσης …

Όλα είναι στιγμές…

Η Συγχώρεση λοιπόν, δεν «δίνεται», δεν «παίρνεται», δεν «γίνεται» και οπωσδήποτε δεν «χαρίζεται»… Προκύπτει…
Και προκύπτει εφόσον αναγνωρίσουμε τις Μάσκες μας και τους μηχανισμούς που αναπτύξαμε για να  συντηρούμε ενεργειακά το μοντέλο ζωής που αυτές υπαγορεύουν. Εφόσον αποδεχτούμε πως έστω και ασυνείδητα συμμετείχαμε σε αυτό, και εφόσον συνειδητά πλέον αποφασίσουμε να βάλουμε ένα τέλος σε όλα όσα μας εμποδίζουν να παρελάσουμε στο Δρόμο της Ψυχής μας… το Δρόμο μέσω του οποίου ο Εαυτός μας (το Πνεύμα μας) δύναται να εκφραστεί στη Γη…

Ο Δρόμος του Εαυτού αντανακλά ποιότητες και ιδιότητες που χαρακτηρίζουν την αιθέρια φύση του … Αυτό σημαίνει πως έχει Ροή, Ελευθερία, Μεταβλητότητα… Προϋποθέτει ευελιξία, ευκινησία κι ελαστικότητα… Ο Εαυτός είναι φτιαγμένος από Αγάπη, δεν υποχρεώνει, δεν παρεμβαίνει, δεν εκδικείται, δεν τιμωρεί… Όντας σε Αρμονία κι Επίγνωση επιθυμεί να εκφράσει αυτό που Είναι, κι όταν η σχέση με τον εαυτό μας ωριμάσει συν-δημιουργεί μαζί μας την πραγματικότητα εκείνη που διευκολύνει αυτό το σκοπό.

Κάθε απόφαση ή επιθυμία μας, συνειδητή ή ασυνείδητη θέτει κάποια δεδομένα. Κάθε πράξη μας ορίζει μια πραγματικότητα. Ο Εαυτός έχοντας διαθέσιμες άπειρες επιλογές, μεταβάλλεται κάθε στιγμή προκειμένου να ανταποκριθεί στις ζυμώσεις που συνεχώς συντελούνται. Έτσι, ο Δρόμος του Εαυτού – του Πνεύματος μας - δημιουργείται μέσα από τις επιλογές που γίνονται στο ΤΩΡΑ ! ! !

Ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει το βαθμό της Σύμπλευση ή της Αντίστασης που προβάλλουμε στα γεγονότα που εξελίσσονται στην πραγματικότητά μας, έγκειται στην εμπιστοσύνη που έχουμε στον εαυτό μας και στην δυνατότητα μας να είμαστε όχι μόνο ευέλικτοι αλλά και παρόντες στις επιλογές που καθορίζουν την εξέλιξη της πραγματικότητάς και την πορεία της ζωής μας.

Πως όμως είναι δυνατόν να συμβεί αυτό όταν οι Μάσκες που φοράμε μας επιβάλλουν κοινωνικές αγκυλώσεις και ψυχολογικές στασιμότητες;;;

Οι Μάσκες δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετούν συγκεκριμένα κοινωνικά μοντέλα με προεκτάσεις που εμπλέκουν πολιτικές, οικονομικές ή ακόμα και θρησκευτικές ατζέντες. Το κίνητρο;;; Από το «Αν είσαι καλό παιδάκι και φας το φαγητό σου θα σου δώσω ένα μεγάλο φιλί» έως το «Αν διαβάσεις, εργαστείς σκληρά και περιορίσεις τις απαιτήσεις σου σύντομα θα πάρεις την προαγωγή… τη σύζυγο… το σπίτι… το αυτοκίνητο… το εξοχικό… κλπ κλπ … που θα σου αλλάξει τη ζωή» - το κίνητρο είναι πάντα το ίδιο: ο Έλεγχος.

Οι Μάσκες σφυρηλατήθηκαν στη συνειδητότητά μας, ερήμην μας, από την  οικογένεια και το εκπαιδευτικό σύστημα σε μια πολύ τρυφερή ηλικία όταν δεν είχαμε τη δυνατότητα «ελιγμών» καθώς η επιβίωση μας εξαρτιόταν ακόμα άμεσα από το στενό περιβάλλον μας.

O σημαντικότερος λόγος που οι Μάσκες παραμένουν στο πρόσωπό μας είναι γιατί δεν ξέρουμε πως τις έχουμε εκεί!!! Είμαστε τόσο «μέσα» σε αυτό που νομίζουμε πως είμαστε η Προσωπικότητά μας!!! Σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και συμπεριφερόμαστε όπως εκείνες ορίζουν. Και η αλήθεια είναι πως ΜΑΣ ΦΟΡΟΥΝ – δεν τις φοράμε…

Το γεγονός πως δεν έχουμε Επίγνωση αυτής της κατάστασης είναι ένας από τους λόγους που εξακολουθούμε να τις πριμοδοτούμε με την ενέργεια μας ακόμα κι αν πλέον καμία κοινωνική συνθήκη δεν μας το επιβάλλει…

Κι είναι πραγματικά πολύ επώδυνο όταν κάποτε συνειδητοποιούμε πως ξοδέψαμε τη μέχρι τώρα ζωή μας φορώντας Ψεύτικες Μάσκες, βαδίζοντας λάθος δρόμους, δίνοντας ξένες μάχες προδίδοντας κατά συρροή και κατ’ επανάληψη το μοναδικό Αληθινό μας Σύμμαχο…

Ας δούμε όμως πως η Συγχώρεση κι ο Δρόμος συνδέονται με το Χρόνο…

Η Γήινη έκφραση του Χρόνου

Η Γήινη έκφραση του Χρόνου είναι γραμμική: Παρελθόν – Παρόν – Μέλλον. Σε βιολογικό επίπεδο ισχύει αυτή η σειρά, σε ψυχολογικό επίπεδο όχι απαραίτητα· συμβαίνει συχνά να ζούμε εγκλωβισμένοι στις αναμνήσεις του παρελθόντος, ή στις προσδοκίες του μέλλοντος, ή και στα δύο.

Πέραν τούτου σε πολλούς από εμάς η βιολογική και η ψυχολογική ηλικία έχουν μεγάλη απόκλιση: ενώ είμαστε για παράδειγμα 40 ετών, η συμπεριφορά και οι ανάγκες μας ορίζονται συχνά από το Εσωτερικό μας Παιδί που είναι ακόμα 6,8 ή 10 ετών…
Οι αποφάσεις που παίρνουμε από αυτή τη θέση είναι αναλόγων συνεπειών…

Όμως ας παραβλέψουμε για λίγο αυτή η χρονική ασυμβατότητα κι ας υποθέσουμε πως ο 40χρονος αντιμετωπίζει μια συνθήκη που του προκαλεί θυμό – έμαθε για παράδειγμα πως η γυναίκα του τον απατάει ή πως ο συνάδελφος του, του έκλεψε την ιδέα του. Αν η Μάσκα που φοράει είναι «του καλού παιδιού» ή του «εργατικού υπάλληλου» ο θυμός δεν θα εκφραστεί – ίσως μάλιστα να μην έρθει καν στην επίγνωση του το γεγονός πως είναι θυμωμένος γιατί ο Άλλος «έκανε ένα λάθος βρε αδελφέ, όλοι κάνουμε, θα την/τον συγχωρήσω και θα αλλάξουμε σελίδα…».

Ο θυμός που δεν εκφράζεται συνειδητά εν τω γενέσει του – στη στιγμή που εγείρεται δηλαδή - είναι τοξικός…
Σπιλώνει τη συνειδητότητα για τους εξής λόγους:
  • Υποθάλπει το Ψέμα: ενώ η αλήθεια μου ήταν οτι θύμωσα, δεν το έδειξα…. έδειξα κάτι άλλο. Άρα δεν τιμώ το αληθινό μου συναίσθημα – δεν τιμώ τον Εαυτό μου… με ακυρώνω…
  • Αλλάζει το Ρου της Προσωπικής μας Ιστορίας: Αν θύμωνα και το εξέφραζα, η γυναίκα μου μπορεί να με σεβόταν τελικά και να επέστρεφε κοντά μου ή να αποκαλυπτόταν η απάτη του συνάδελφου και να έπαιρνα εγώ την προαγωγή που μου αξίζει… Άρα «κλέβω» τον Εαυτό μου… με προδίδω..
  • Απωθείται σε φυσικό, συναισθηματικό και ψυχολογικό επίπεδο: Δεν εξαφανίζεται επειδή δεν τον βιώνω συνειδητά. Συσσωρεύεται και σταδιακά μετατρέπεται σε ασθένειες, στρεβλώσεις κι εμπόδια. Με τεμαχίζω….
Όλα αυτά μπορεί να μη τα αντιλαμβάνομαι συνειδητά όμως ενδόμυχα τα γνωρίζω και σαν αποτέλεσμα δημιουργείται μια ασυνείδητη Ενοχή ως προς τον Εαυτό μου: δεν με έλαβα υπ’ όψιν, δεν ήμουν Παρών στις αποφάσεις που πάρθηκαν… Αυτή η Ενοχή είναι ένα εμπόδιο στην επανένωσή μας. Η Συγχώρεση προκύπτει αν δω αυτό που μου κάνω κι αν αποδεχτώ το καταπιεσμένο μου συναίσθημα. Πέρα από αυτό, ο τρόπος να μη δημιουργώ νέο κύκλο ενοχής είναι να είμαι Παρών στη Στιγμή μου και να εκφράζω χωρίς λογοκρισία αυτό που αισθάνομαι κάτι που προϋποθέτει εγρήγορση και ειλικρίνεια… Σιγά σιγά με τον καιρό, καθώς καθαρίζει «το εσωτερικό μου τοπίο» αυτό γίνεται πιο εύκολο… και ο Δρόμος δεν είναι πια τόσο δύσβατος…

Η Πνευματική έκφραση του Χρόνου

Από την άλλη πλευρά, η Πνευματική έκφραση του Χρόνου υπακούει σε άλλους κανόνες καθώς ανήκει σε μια τελείως διαφορετική δόνηση. Το Πνεύμα μας έχει επίγνωση πως είναι αιώνιο, έχει επίγνωση αυτού που Είναι και επίσης έχει επίγνωση πως αργά ή γρήγορα η Επιστροφή μας σε αυτό είναι δεδομένη… Πέρα από αυτό οι ορίζοντες του χθες, του σήμερα και του αύριο δεν υφίστανται καν στο δικό του Ουρανό…

Το Πνεύμα έχει πλήρη επίγνωση όλων των εμπειριών που η Ψυχή έχει βιώσει σε Γήινο ή άλλο πεδίο, γνωρίζει το Έργο και τον Σκοπό για τον οποίο πλάστηκε και διαθέτει επιλογές άπειρων δυνατοτήτων. Αναδιπλώνεται συνεχώς συνθέτοντας όλο το διαθέσιμο υλικό πέρα από χρονικούς ή τοπικούς περιορισμούς και προτίθεται να δημιουργήσει την πραγματικότητα που χρειάζεται για να εκφραστεί – με μόνη προϋπόθεση να το επιτρέψουμε.

Για το Πνεύμα μας λοιπόν η έννοια του Χρόνου αποκτά ενδιαφέρον και νόημα στο εξής σημείο: Λειτουργεί σαν «Πύλη» στη δική μας πραγματικότητα. Είναι το μέσον για να ρεύσει αυτό που έχει υφάνει, αυτό που φέρει. Σαν ένα ραντεβού: την τάδε ώρα στο τάδε μέρος εγώ κι Εγώ…  Το σημείο αναφοράς (meeting point) και η μονάδα μέτρησης είναι: η Στιγμή!

Για τον Εαυτό το να μεταφέρεται από μια συνθήκη σε κάποια άλλη χωρίς χρονικές ή συναισθηματικές τριβές είναι οικείο και απόλυτα συμβατό με τη φύση του. Για εμάς που δεν έχουμε ακόμη συντονιστεί πλήρως μαζί του – δεν είναι οικείο. Είναι άγνωστο και συχνά τρομακτικό γιατί έχουμε συνηθίσει να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας όπως «πρέπει να είναι» και όχι όπως είμαστε πραγματικά στο Τώρα μας.

Για παράδειγμα: Βρισκόμαστε σε μια σχέση η οποία εκπλήρωσε το σκοπό της και ολοκληρώθηκε η ενεργειακή ανταλλαγή που ήταν ωφέλιμη και για τους δύο. Ήρθε λοιπόν η ώρα να διαλυθεί. Ο Εαυτός «μας τραβάει» μακριά καθώς περαιτέρω παραμονή φθείρει άσκοπα το ενεργειακό μας πεδίο και καθυστερεί την επόμενη συνθήκη που μπορεί να προάγει το Δρόμο μας.

Αν επιλέξουμε να συνεργαστούμε μαζί του μπορεί μεν να βιώσουμε τον πόνο του χωρισμού αλλά θα είναι στα πλαίσια μιας υγιούς διαδικασίας. Αν δεν ακούσουμε ή επιλέξουμε να παραβλέψουμε την πληροφορία – εκδραματίζουμε και παρατείνουμε μια «σχέση-φάντασμα» χωρίς κανένα ενεργειακό ή συναισθηματικό περιεχόμενο παρά μόνο αυτό που θυσιάζουμε κάθε λεπτό από τη δική μας ζωτική ενέργεια για να συντηρήσουμε αυτή τη Σκιά.

Την ίδια στιγμή, η απόφαση που παίρνουμε είτε για να μείνουμε (υπακούοντας την Προσωπικότητα) είτε για να φύγουμε (υπακούοντας τον Εαυτό) ορίζει τη νέα πραγματικότητα που θα ζήσουμε. Εμείς αποφασίζουμε – το λένε Ελεύθερη Βούληση – κι ανάλογα με ποιο μέρος της Ύπαρξής μας κάνουμε τις επιλογές μας, γίνεται το φάρμακο ή το δηλητήριο της πραγματικότητάς μας…

 Κάθε στιγμή κρύβει μια Επιλογή. Μπορεί να φαίνεται ακραίο αλλά αν θα πιω καφέ το πρωί ή όχι, διαμορφώνει την πραγματικότητά μου. Αν θα αλλάξω δρόμο για να πάω στη δουλειά μου, αλλάζει την πραγματικότητά μου. Αν θα αντιληφθώ ή όχι πως ο άνθρωπος που θα συναντήσω είναι ή δεν είναι ο Σύντροφος μου, αλλάζει την πραγματικότητά μου…

Παράδειγμα: Κάθε πρωί που ξυπνάω πίνω καφέ. Σήμερα λοιπόν, ο Εαυτός μου έχει λόγο να μην πιω καφέ όταν ξυπνήσω, και χρησιμοποιώντας το σώμα μου για  μου δώσει αυτήν την πληροφορία αισθάνομαι μια απέχθεια όταν φέρνω το φλιτζάνι στο στόμα μου. Αν εμπιστευτώ τη Στιγμή κι αυτό που αισθάνομαι, δε θα πιω καφέ, θα ντυθώ και θα φύγω για τη δουλειά νωρίτερα. Κι επειδή έχω πολύ χρόνο στη διάθεσή μου κι είμαι πιο χαλαρός θα ακούσω ίσως το ένστικτό μου που μου ψιθυρίζει να πάω στη δουλειά μου με τα πόδια από το δρόμο με τις μπουκαμβίλιες που μου αρέσει πολύ αλλά ποτέ δεν προλαβαίνω να περπατήσω… Αν πάω, θα συναντήσω μια γυναίκα που για κάποιο λόγο έστριψε «κατά λάθος» σ’ αυτό το στενό και θα με ρωτήσει αν ξέρω που είναι το «Café Απρόοπτο». Κι επειδή μου ασκεί μια περίεργη έλξη κι η αίσθηση που μου δίνει είναι πολύ οικεία, θα της προτείνω να τη συνοδεύσω… Ίσως να είναι η γυναίκα που θα με οδηγήσει και θα την οδηγήσω στο επόμενο σκαλοπάτι του Δρόμου…

Ο Εαυτός μιλάει. Χρησιμοποιεί το Σώμα μας, τις Σκέψεις μας, τα Συναισθήματά μας, τα απρόοπτα, τα όνειρα, τις συμπτώσεις, τα πάντα για να επικοινωνήσει μαζί μας. Αρκεί να είμαστε παρόντες στη Στιγμή, στο Τώρα μας… Γιατί κάθε στιγμή κρύβει μια Επιλογή. Κάθε στιγμή είναι μια εν δυνάμει πύλη σε μια εν δυνάμει πραγματικότητα – το υλικό από το οποίο φτιάχνεται ο Δρόμος… Κι όταν βαδίζουμε το Δρόμο της Ψυχής δεν υπάρχουν ενοχές, δεν υπάρχουν ελλείμματα, συμβιβασμοί, δεύτερες σκέψεις … Τίποτα για να μετανιώνουμε, τίποτα για να συγχωρούμε... Μόνο η πορεία, άλλοτε με βήματα κι άλλοτε με άλματα.

Ανάλογα... τη… Στιγμή!!   
                                                                                        Αριστείδης Μπαντέλης
               

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στο τρίτο και τελευταίο μέρος αυτής της ανάλυσης, θα δούμε με ποιους τρόπους το «Επόμενο Βήμα» στο Δρόμο μας, μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να αναλάβουμε την Ευθύνη του εαυτού μας και να βάλουμε τέλος στις άσκοπες επαναλήψεις και στους ασυνείδητους μηχανισμούς που μας απομακρύνουν από την Πορεία μας…
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger... }, 10);