Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει μια Θεϊκή Ενέργεια και μια Ανώτερη Πληροφορία που χρειάζεται να ρεύσει στη Γη,
θα πρέπει αυτή η Ενέργεια να συντονιστεί με κάποιον Μεγάλο Δάσκαλο προκειμένου να γειωθεί η Πληροφορία.
Όμως ο Δάσκαλος όσο Μεγάλος κι αν είναι … δεν παύει να είναι Άνθρωπος -
και όπως όλοι μας - δέσμευσε ένα μέρος της Θεϊκής/Ψυχικής του
Ενέργειας (που είναι η πρωταρχική δομική ύλη της Ύπαρξης μας) για να
πλάσει την Προσωπικότητα του, ούτως ώστε να μπορεί να λειτουργεί στην
Γήινη πραγματικότητα και να επικοινωνεί με τους άλλους ανθρώπους. Έτσι
λοιπόν, ένας Δάσκαλος έχει καταβολές, γεννήθηκε σε ένα οικογενειακό
σχήμα, γαλουχήθηκε μέσα από ένα κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό
σύστημα… έχει επιρροές…!!! Και παρόλο που οφείλει να επικοινωνεί με τους άλλους ανθρώπους με τρόπους κατανοητούς και μέσα από μια γλώσσα και σύμβολα που να είναι συμβατά με αυτούς στους οποίους απευθύνεται, η Πληροφορία αναπόφευκτα θα περάσει μέσα από τα δικά του «φίλτρα»… Θα περάσει από το κομμάτι του Εαυτού του μέσω του οποίου συναλλάσσεται με τους άλλους ανθρώπους και θα «χρωματιστεί» ανάλογα.
Σε αυτό το σημείο, θα ήταν ίσως χρήσιμο να επισημάνουμε κάποια στοιχεία που συχνά, πολλοί από εμάς, στην προσπάθειά μας να αξιολογήσουμε μια Πληροφορία που μας δίνεται από τον Πνευματικό κόσμο, είτε παραβλέπουμε είτε υπερεκτιμούμε …
- Η Προσωπικότητα – ή αλλιώς «το Εγώ» όπως την ονομάζουν πολλές Σχολές του πνευματικού χώρου – δεν είναι ένα μιαρό προϊόν του εαυτού μας που χρειάζεται να απεμπολήσουμε ή να εξοστρακίσουμε. Είναι ένα μέρος του θεϊκού μας Είναι που ντύθηκε με Γήινη ένδυση για να μπορέσει να βιώσει την ανθρώπινη εμπειρία. Αυτό σαν συλλογισμός, μας επιτρέπει να μετατοπίσουμε την οπτική μας σε σχέση με την συνειδητή ή ασυνείδητη ενοχική τάση που ενδεχομένως να έχουμε γι’ αυτήν μας την όψη, και συχνά μας ωθεί σε αντιπαράθεση και διαχωρισμό.
- Κάθε άνθρωπος που εργάζεται με τον Εαυτό του, κάθε φορά που διευρύνει την Συνειδητότητά του, φωτίζει ένα μέρος του ασυνείδητου κόσμου του. Με αυτόν τον τρόπο, διώχνοντας τις «σκιές» που φιλοξενούμε, ξεκαθαρίζοντας συνειδητά πλέον τις εμφυτευμένες κοινωνικές ή οικογενειακές μας πεποιθήσεις καθώς και τις συναισθηματικές στρεβλώσεις που συνδέονται με όλα αυτά, η Προσωπικότητα βρίσκει διαθέσιμο πεδίο για να ενοποιηθεί με την πρωταρχική Ψυχική μας Ενέργεια.
- Έτσι λοιπόν, μέσα από αυτή τη διαδικασία, κάθε φορά που ένας Δάσκαλος απελευθερώνει, απορροφά και επανασυνδέει την ενέργεια της Προσωπικότητας του με την Πρωταρχική Ψυχική του Ενέργεια, δυναμώνει το ενεργειακό του πεδίο και το καθιστά διαθέσιμο και προσβάσιμο για να γειωθεί η Ανώτερη Πληροφορία. Ο βαθμός «καθαρότητας» του ενεργειακού πεδίου του Δασκάλου μαζί με την εμπειρία του στην ενεργειακή διαχείριση, λειτουργούν αναλογικά και καθορίζουν το πνευματικό επίπεδο απ’ όπου θα κατέλθει η Πληροφορία. Υπό αυτήν την έννοια - ο καθένας από εμάς είναι ένας Δάσκαλος (από το δικό του επίπεδο συνειδητότητας).
Έτσι λοιπόν, μια Αλήθεια (Πληροφορία) που έχει την ίδια πηγή εκπόρευσης (τη Θεϊκή Ενέργεια), θα μεταφραστεί διαφορετικά από έναν Δάσκαλο που μεγάλωσε στην Κίνα, στην Ευρώπη ή στην Τουρκία, γιατί το «κοινό» στο οποίο η πληροφορία απευθύνεται έχει διαφορετικές καταγραφές, ήθη ή ανάγκες την συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, καθώς επίσης και διαφορετικές δυνατότητες κατανόησης και εφαρμογής αυτής της Πληροφορίας.
Υπό αυτήν την οπτική, είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς ότι όταν κατέρχεται από τον Κόσμο του Πνεύματος ένα Υψηλό Σύστημα Πνευματικών Αξιών και γειώνεται ως θρησκεία μέσα από πολλούς Δασκάλους, κάθε έκφανση αυτής της Αλήθειας εκτός από το θεμελιώδες θρησκευτικό μήνυμα που προσφέρει στο συγκεκριμένο κοινωνικο-πολιτιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γειώνεται, συγκρατεί σε «ένα παράλληλο επίπεδο κατανόησης» πολύτιμες πληροφορίες των οποίων το πλήρες νόημα μπορεί ενδεχομένως να κατανοηθεί μόνο μέσα από τη συστηματική μελέτη και τη διασταύρωση των επί μέρους στοιχείων.
Πέρα όμως από τα παραπάνω, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που καθιστούν σημαντικό να μελετάμε τη διαφορετικότητα και την πολυμορφία της θρησκευτικής παράδοσης:
- Καταρχήν, η μελέτη των θρησκειών οξύνει το Νου και μας βοηθά να καταρρίψουμε γρήγορα την ιδεοληψία ότι ένας δρόμος, μια αλήθεια ή ένα μέρος μιας αλήθειας είναι η Πραγματική Αλήθεια.
- Επιπλέον, εμβαθύνωντας στις αλήθειες που φέρουν οι διαφορετικές θρησκείες ξεφεύγουμε από τα σχήματα και τις μορφές του τύπου: «Ποια αλήθεια είναι καλύτερη; Ενός Χριστιανού, ενός Βουδιστή ή ενός Ισλαμιστή;».
Για έναν αναζητητή, αυτό άλλωστε είναι και το κριτήριο που σηματοδοτεί τον προσωπικό πνευματικό του «δρόμο»… Κάποιος που αναζητά να βρει το μονοπάτι που του ταιριάζει, πειραματίζεται με διάφορες τεχνικές ή πνευματικές πρακτικές (διαλογισμούς, προσευχές, κλπ) αλλά αναγνωρίζει ποιο είναι το σωστό για εκείνον από τον τρόπο που αισθάνεται καθώς το βαδίζει… Η χαρά, η διεύρυνση, η οικειότητα, η ροή, και η αίσθηση της «επιστροφής» σε ένα γνώριμο εσωτερικό περιβάλλον, είναι κάποια από τα «σημάδια» που δείχνουν πως ο δρόμος που βαδίζουμε είναι ο δικός μας δρόμος…
Κάθε πνευματικός δρόμος ανάλογα με την θρησκευτική του «ταυτότητα» έχει αναπτύξει το δικό του σύστημα εφαρμογής της διδασκαλίας που πρεσβεύει, και ανάλογα με την κοινωνική, πολιτισμική ή ενεργειακή προδιάθεση (yin/yang) του λαού που απευθύνεται, η Ενέργεια έχει διαθέσει μέσω των αντίστοιχων Δασκάλων τα κατάλληλα «εργαλεία» ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να έχουν πρόσβαση στις πνευματικές αλήθειες της θρησκείας τους.
Έτσι, για παράδειγμα η Ινδία, η Κίνα, η Ιαπωνία και πιο ανατολίτικες κουλτούρες έχουν ενστερνιστεί πνευματικές και θεραπευτικές πρακτικές που εστιάζουν περισσότερο στη διοχέτευση της Ενέργειας μέσα από στο Σώμα (yoga, πολεμικές τέχνες, shiatsu, κλπ) ενώ ο διαλογισμός ταιριάζει περισσότερο στη yin φύση των λαών αυτών. Η Δυτική κοινωνία έχοντας τελείως διαφορετική κοσμοθεώρηση και yang ενεργειακή τάση προτιμά να προσεγγίζει την πνευματικότητα μέσα από πρακτικές που εστιάζουν περισσότερο στο Νου (θετικές δηλώσεις, οραματισμούς, συστημικές και ενεργειακές πρακτικές ψυχοθεραπείας ) ενώ η προσευχή που είναι μια πιο ενεργητική διαλογιστική τεχνική επικοινωνίας με το Πνεύμα ταιριάζει καλύτερα στη Δυτική yang κουλτούρα. Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια λόγω της τεχνολογικής έξαρσης και της υπερπληροφόρησης, η Δυτική περιέργεια υποκύπτοντας σε μια πνευματική παιδικότητα δοκιμάζει ότι περιέρχεται στην αντίληψή της χωρίς διάκριση, στόχο ή εμβάθυνση.
Όλες αυτές οι πρακτικές είναι χρήσιμες και θεμιτές προκειμένου να μας βοηθήσουν να βρούμε το δικό μας μονοπάτι και να κατασταλάξουμε στους τρόπους εκείνους και στα εργαλεία που θα διευκολύνουν την επικοινωνία μας με το Πνεύμα. Από τη στιγμή που αυτό συμβεί, η πολυμορφία και η συστηματική μελέτη ή εφαρμογή πολλών και διαφορετικών τεχνικών δε μας βοηθά…. Συχνά μάλιστα τρέφει τον πνευματικό μας εγωισμό δίνοντας μας την εντύπωση πως κάνουμε χιλιόμετρα στο «δρόμο» ενώ στην πραγματικότητα διαγράφουμε κύκλους γύρω απ’ το ίδιο σημείο.
Αν βρισκόμασταν στην έρημο και ψάχναμε για νερό, δεν θα μας βοηθούσε να σκάβουμε 20 πόντους κάθε 10 μέτρα. Θα μας βοηθούσε να βρίσκαμε ένα ανθεκτικό εργαλείο για να ανοίξουμε ένα πηγάδι…
Αυτό που χρειάζεται είναι να εμβαθύνουμε στο δρόμο που διαλέξαμε … στο δρόμο που μας δίνει χαρά και που βαθιά μέσα μας «πάντα ξέραμε» πως είναι ο σωστός για μας…
Κάθε μεγάλος Δάσκαλος του Πνεύματος, γνωρίζει πως όταν η μεσολάβησή του στην εκπαίδευση και στην καθοδήγηση των ανθρώπων ολοκληρώνεται, οφείλει να «σπρώξει» τους μαθητές του μακριά από αυτόν προς την προσωπική τους πνευματική ελευθερία και αυτονομία, κόβοντας τυχών λώρους εξάρτησης ή ανάγκης που αμφίπλευρα ή μονόπλευρα συχνά αναπτύσσονται σε ασυνείδητο επίπεδο.
Πριν όμως ολοκληρώσει την θητεία του ως Δάσκαλος προς στους μαθητές του, ή ως Πνεύμα πάνω στη Γη, υπακούοντας σε μια εσωτερική εντολή ανοίγει την συνειδητότητά του προκειμένου να γειώσει ένα «Εργαλείο» που οι μαθητές του ή η Ανθρωπότητα γενικότερα θα μπορεί να χρησιμοποιεί αυτόνομα χωρίς τη δική του μεσολάβηση προκειμένου να επικοινωνεί με το Πνεύμα και να διατηρεί ζωντανή την δόνηση της Διδασκαλίας Του.
Τέτοια «Εργαλεία» άγγιξαν τα πλέγματα της Γης κα την Ανθρώπινη Ιστορία μέσα από Μεγάλους Διδασκάλους και Μύστες με την μορφή διαλογιστικών πρακτικών, ασκήσεων και προσευχών. Ως «εργαλεία», ο σκοπός τους είναι να σκάβουν στην έρημο της ανθρώπινης ψυχής και να μας φέρνουν εγγύτερα στην Πηγή μας. Ξέρουμε ότι το Εργαλείο που διαλέξαμε για να ανοίξουμε το δικό μας δρόμο λειτουργεί, όταν κατά καιρούς μας βοηθά να μετακινούμαστε στην εσωτερική μας διαστρωμάτωση… όταν καθώς το χρησιμοποιούμε μας πάει όλο και πιο βαθιά στην Ουσία μας.
Το παράδοξο βέβαια είναι, πως καθώς εμβαθύνουμε στην ψυχή μας χρησιμοποιώντας το, το Εργαλείο όντας μια νοήμων εκπόρευση της Θεϊκής Ενέργειας, δυναμώνει κι αυτό αποκαλύπτοντας συνεχώς καινούργια επίπεδα κατανόησης και δυνατότητες εφαρμογής.
Ένα από τα ισχυρότερα Εργαλεία που γειώθηκαν στην ιστορία του Κόσμου, δόθηκε μέσα από την Ιησού και είναι η Προσευχή του Κυρίου, γνωστή ως «Πάτερ Ημών»…
Θα τολμήσω μια ερμηνεία που πηγάζει μέσα από τη δική μου κατανόηση και ανταποκρίνεται στο σημερινό μου επίπεδο συνείδησης. Η παρακάτω ερμηνεία είναι μία από τις χιλιάδες που μπορεί κάποιος να ορίσει και είναι μια εντελώς προσωπική προσέγγιση.
Αριστείδης Μπαντέλης
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου