Άσχετα με το τι πιστεύει ο καθένας, φανταστείτε ότι αν πάρω μια πυξίδα, αυτή θα δείξει οπωσδήποτε το βορά ή το νότο αντίστοιχα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένα μαγνητικό πεδίο…Υπάρχει, μπορεί να μην το βλέπω, ούτε καν να το αισθάνομαι, αλλά υπάρχει - διαφορετικά η βελόνα δεν θα κινιόταν. Κινείται το ηλεκτρικό ρεύμα, συνεπώς έχουμε δύο πόλους. Δύο μαγνήτες όταν είναι κοντά δημιουργούν ένα μαγνητικό πεδίο. Άρα σημαίνει ότι κάτι δημιουργείται ανάμεσα σε δύο πόλους (έναν θετικό και έναν αρνητικό)…. Δημιουργείται ένα πεδίο, και εκεί μέσα υπάρχει κίνηση.
Ας υποθέσουμε ότι ο πρώτος πόλος είναι η μητέρα και ο άλλος ο πατέρας. Αυτοί μεταξύ τους δημιουργούν ένα μαγνητικό πεδίο και η συνεύρεση τους είναι μια ζεύξη τύπου Yin-yang, θετικού-αρνητικού, θηλυκού - αρσενικού (πείτε το όπως θέλετε) που όμως δεν έχει σχέση με το φύλο. Για παράδειγμα, μπορεί μια γυναίκα με αντρικά χαρακτηριστικά να εκδηλώνει αντρική ενέργεια ή ένας άντρα με θηλυκά χαρακτηριστικά να εκδηλώνει θηλυκή ενέργεια. Σε αυτές τις περιπτώσεις συχνά ενδέχεται να δημιουργηθούν προβλήματα στην επικοινωνία καθώς έχουμε μάθει να κοιτάζουμε και να βλέπουμε κάποια πράγματα εστιάζοντας στη μορφή - βλέπουμε μια γυναίκα και τη θεωρούμε παθητική ή δεκτική και όταν την πλησιάζουμε διαπιστώνουμε πως αντιδρά με επιθετικότητα. Πως προέκυψε αυτό; Κάτι δεν πήγε καλά…
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν για λίγο να σκεφτούμε κάπως πιο αόριστα – έξω από τη μορφή…και ας φανταστούμε πως ο κόσμος μας αποτελείται από δύο μέρη: τον Αόρατο κόσμο (τον κόσμο των πνευμάτων στον οποίο, όπως λένε οι γραφές και οι μεγάλοι δάσκαλοι, «όλοι είμαστε ένα») και τον κόσμο της Γης (αυτόν που βλέπουμε).
Ένα ζευγάρι, έχοντας έναν Θετικό πόλο (γυναίκα) και έναν Αρνητικό (άντρα) σχηματίζει ένα μαγνητικό πεδίο το οποίο εμπεριέχει και δονεί σκέψεις και συναισθήματα και από τους δύο κόσμους. Σε μια τέλεια πραγματικότητα, θα μπορούσαμε να φανταστούμε αυτό το μαγνητικό πεδίο σαν έναν Κύκλο – έναν μαγνητικό Κύκλο που αντιπροσωπεύει την ένωσή τους – τη σχέση τους. Άλλωστε ο συμβολισμός του Κύκλου ανέκαθεν χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει μια κατάσταση τελειότητας και ολοκλήρωσης. Όμως, στην πραγματικότητα που βιώνουμε, οι σύντροφοι (τα μέρη που θα αποτελέσουν τον τέλειο κύκλο), δεν είναι ολοκληρωμένοι – έχουν τις αδυναμίες και τα προβλήματά τους και ως εκ τούτου παραμένουν ατελείς. Τα «μέρη τους» δεν εφαρμόζουν απόλυτα κατά την επαφή. Σαν κομματάκια του παζλ που δεν ενώνονται, αφήνουν «κενά»…
Η φύση, που απεχθάνεται τα κενά, πραγματώνοντας τη τάση της να γεμίσει αυτό το κενό του Κύκλου, κατά την ερωτική συνεύρεση των δύο αυτών ανθρώπων, έλκει απ’ τον Αόρατο κόσμο την ενέργεια εκείνη που εμπεριέχει τις ποιότητες εκείνες που μπορούν να μορφοποιηθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύψουν απόλυτα το «κενό» του Ατελούς Κύκλου. Αν εκείνη τη στιγμή, περνούσατε ως ενέργεια ή πνεύμα (πείτε το όπως θέλετε) πάνω από αυτό το μαγνητικό πεδίο που δονούσε αυτήν τη συχνότητα, και είπατε «για κάποιο λόγο, αυτό με έλκει»… εννέα μήνες μετά… γεννηθήκατε!
Βέβαια, όπως μας δίδαξαν ο Χριστός, ο Βούδας και άλλοι μεγάλοι Δάσκαλοι και Μύστες, στο κόσμο των Πνευμάτων – τον Αόρατο, όλοι μας είμαστε τέλειοι, ολοκληρωμένοι. Όμως, προκειμένου να γεννηθούμε θα πρέπει το ενεργειακό μας πεδίο να έχει ένα σχήμα – και μάλιστα όχι ένα οποιοδήποτε σχήμα, αλλά εκείνο που εν δυνάμει θα καλύψει το «κενό» των γονέων μας. Έτσι, ο Τέλειος Κύκλος που είμαστε ως πνεύματα, για να υλοποιηθεί στη Γη, θα πρέπει να αλλάξει σχήμα και να γίνει το «κομματάκι του παζλ»! Αυτό, συχνά, έχει σαν αποτέλεσμα σε ενεργειακό επίπεδο, να μας «λείπουν» κομμάτια από τον δικό μας Κύκλο – ποιότητες του Εαυτού μας που χρειάστηκε να «αφήσουμε απ’ έξω» προκειμένου να χωρέσουμε στο μαγνητικό πεδίο των γονέων μας: ίσως μια χαρά μας που ξεχάσαμε για να επιβιώσουμε, μια δύναμη ή μια ιδιότητα… Για παράδειγμα, μια κοπέλα μου εκμυστηρεύτηκε κάποτε πως: «Εγώ δεν μπορώ να εκδηλώσω τα συναισθήματά μου, γιατί η μαμά μου είναι πολύ εκδηλωτική – δεν υπάρχει χώρος για μένα στο σπίτι». Η κοπέλα προτιμούσε να καταπιέζεται γιατί ένιωθε πως εάν η ίδια εκδήλωνε τον Εαυτό της (αυτό δηλαδή που αισθάνεται), δεν θα μπορούσε η μαμά της να εκδηλώσει τον δικό της Εαυτό.
Γιατί όμως τα παιδιά τείνουν να παραχωρούν αυτή την «προτεραιότητα», στους γονείς τους; Επειδή, σε ασυνείδητο επίπεδο, αισθάνονται πως προκειμένου να γεννηθούν και να μεγαλώσουν, χρειάζονται δύο πόλους για να σχηματίζουν ένα μαγνητικό πεδίο μέσα στο οποίο θα μπορέσουν να ενταχθούν, χρειάζονται δύο γονείς για να τους φροντίσουν μέχρι να μεγαλώσουν. Για να υπάρξουν τα παιδιά, θα πρέπει να υπάρχουν οι γονείς τους. Εάν για κάποιο λόγο, ένας από τους πόλους δεν υπάρξει, δεν θα υπάρξει μαγνητικό πεδίο, μια συνθήκη που σχεδόν αυτόματα μας ενώνει με το φόβο του θανάτου. Οι «κεραίες» των παιδιών καθώς εισέρχονται στο μαγνητικό πεδίο των γονέων τους – όντας ακόμα άυλα και εύπλαστα - είναι σε ετοιμότητα να λάβουν οποιαδήποτε πληροφορία χρειάζεται ώστε να μορφοποιηθούν και να «χωρέσουν» απόλυτα στο σχήμα που εξυπηρετεί το σύστημα που θα τα συντηρήσει στη ζωή: τους γονείς τους!
Έτσι, ξεκινάει το ταξίδι μας στη ζωή!
Γιατί γεννηθήκαμε και τι κάναμε πριν τη γέννηση, είναι μια… άλλη ιστορία!
Αριστείδης Μπαντέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου