"Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς …"
Η Προσευχή αυτή - όπως αναφέρεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο στο κεφάλαιο 6.9-13 - δόθηκε από τον ίδιο τον Ιησού, τον «Κύριο» στους μαθητές του και μετέπειτα έρευσε στην ανθρωπότητα.
Όμως εκείνη την εποχή που η Προσευχή γειώθηκε, οι άνθρωποι στους οποίους απευθυνόταν ήταν απλοί κι αθώοι. Αγρότες ή ψαράδες, η ζωή και η ευημερία τους εξαρτώταν άμεσα από τη φύση και τους κύκλους της… Οι ρόλοι τους στην οικογένεια ήταν άμεσοι και ξεκάθαροι: ο Άντρας φροντίζει να παρέχει την ασφάλεια, το φαγητό και τα απαραίτητα εφόδια για να ζει τα μέλη της οικογένειας του, και η Γυναίκα ασχολείται με το εσωτερικό του οίκου με διεκπεραιωτικές περισσότερο εργασίες.
Άνθρωποι αγνοί, αντλούσαν τη μόρφωσή τους από τη σοφία της φύσης και την προφορική παράδοση όπως τους την μετέφεραν οι Ιερείς από τα αρχαία κείμενα. Υπάκουαν στην υποτέλεια της κοινωνικής ιεραρχίας που όριζε το πολιτικό τους σύστημα, και για να βιώσουν την ελευθερία τους άφηναν την Καρδιά τους ορθάνοιχτη στο Θεό και σαν μικρά παιδιά σήκωναν το βλέμμα τους ψηλά…
"Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς …"
Πάτερ…
Κι η Θεϊκή Ενέργεια, για να ανταποκριθεί σε αυτό το Κάλεσμα χρειάστηκε
να συμπυκνωθεί με τέτοιο τρόπο και να πάρει μια μορφή που να είναι
προσιτή, οικεία, αποδεκτή κι αναγνωρίσιμη από αυτούς τους ανθρώπους.
Έπρεπε λοιπόν να είναι Πατέρας (και όχι Μητέρα) γιατί η πατριαρχική δομή
της κοινωνίας εκείνης αναγνώριζε τον άντρα ως αρχηγό της
οικογένειας και η ανάγκη των μελών της ήταν για τη Σοφία και την Αγάπη
που πηγάζει από τη Δύναμη (yang ποιότητα) και όχι από τη Σοφία και την
Δύναμη που πηγάζει από την Αγάπη (yin προσέγγιση).Εάν η συγκεκριμένη προσευχή δινόταν στην εποχή μας ίσως η επίκληση να ήταν «Μήτηρ Ημών…» μια και στις μέρες μας η γυναίκα πολλές φορές αναλαμβάνει και ανδρικούς ρόλους. Τότε όμως, ο άνδρας ήταν εκείνος που φρόντιζε «να παρέχει στο σπίτι» άρα και εκείνος που είχε τη δυνατότητα να δίνει τα πάντα…
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Με τη λέξη «Πάτερ» ο Ιησούς εννοούσε πως: «Υπάρχει Θεϊκή Ενέργεια διαθέσιμη και ικανή να παρέχει τα πάντα…»
Ημών…
…Μας, Πατέρα μας…Γιατί «μας» και όχι «μου»; Γιατί όχι «Πατέρα μου…»;
Η κτητική αυτή αντωνυμία δοσμένη στον πληθυντικό, παραπέμπει ξεκάθαρα πως ΟΛΟΙ μας έχουμε το δικαίωμα να λαμβάνουμε τη Θεϊκή Πρόνοια, ενώ παράλληλα θα μπορούσε να είναι μια έμμεση δήλωση που καταρρίπτει ταυτόχρονα δύο από τις πλέον συγκαλυμμένες ψυχολογικές πλάνες:
- Όταν ο Ιησούς (ο «μονογενής» - κατά τις γραφές - Υιός του Θεού) λέει «Πατέρα μας» σπάει κάθε διαχωρισμό και στρέβλωση, μεταφέροντας μέσα από τη σοφία της Ανώτερης Διάνοιας το μήνυμα πως είμαστε όλοι παιδιά Του και δεν υπάρχει κάνεις ή ένας Εκλεκτός που να δικαιούται να έχει πρόσβαση σε Εκείνον έναντι κάποιου ή κάποιων άλλων. Αν ο Θεός είχε έναν Υιό, οι υπόλοιποι είμαστε απόκληροι; Και όσοι δεν είναι καν Χριστιανοί; Το «Ημών» στην συγκεκριμένη προσευχή, είναι μια διακύρηξη ισότητας και ισονομίας που στοχεύει, με έναν διακριτικό και συγκινητικό τρόπο, να ενθυμίσει την αληθινή ταυτότητα της ανθρώπινης ψυχής και να ανταποκριθεί στη διαχρονική της ανάγκη να ενωθεί με το Ένα.
- Πέρα όμως από τον πνευματικό διαχωρισμό, το «Ημών» καταρρίπτει και τον ψυχολογικό περιορισμό που σχετίζεται με την ποιότητα της Ενοχής που ελλοχεύει στον ανθρώπινο ψυχισμό. Το πάθος κάποιου που προσεύχεται στη Θεϊκή Ενέργεια που δύναται να παρέχει τα πάντα, δονεί μέσα του ολόκληρο το συναισθηματικό του σύμπαν. Δονεί ταυτόχρονα και αναδύει και κάθε αίσθημα ασυνείδητης ενοχής και αναξιότητας που πηγάζει από την πεποίθηση του «πως είναι δυνατόν εγώ να έχω πρόσβαση στη Θεϊκή Ενέργεια»; Το «Πατέρα μας…» κάμπτει τις αντιστάσεις, λειαίνει τις συναισθηματικές τριβές και επιτρέπει στη συνειδητότητα έστω και για λίγο να ανοιχτεί στις άπειρες δυνατότητες που δίνει μια προσευχή.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Με τη λέξη «Hμών» ο Ιησούς εννοούσε πως: «…η Θεϊκή Ενέργεια ανήκει σε όλους».
… ο εν τοις ουρανοίς…
Δύο χιλιάδες χρόνια πίσω, πως θα μπορούσε κάποιος να περιγράψει την Ενέργεια; Πως να έλεγε σε έναν βοσκό, έναν ψαρά ή έναν αγρότη πως η Ενέργεια είναι άυλη, άπιαστη κι αόρατη; Πως θα μπορούσε να δώσει την αίσθηση της πτητικής κι αέρινης φύσης της; Τις ποιότητες της ελευθερίας, της απειρότητας, της ατέρμονης διεύρυνσης;
Όμως για να γίνει αντιληπτή η έννοια της Ενέργειας, έπρεπε να μπει σε ένα πλαίσιο. Έπρεπε κάπου «να τοποθετηθεί»… Πού όμως; Στη θάλασσα; Στη Γη; Τα στοιχεία αυτά αφ ’ενός δεν ζωγραφίζουν την ενέργεια, αφ’ ετέρου οι άνθρωποι θα έψαχναν… και καθώς θα έψαχναν να βρουν κάτι που δεν συλλαμβάνεται με τα αισθητήρια του φυσικού μας σώματος, θα έχαναν την Ουσία και την αληθινή χρησιμότητα της προσευχής…
… «ο εν τοις ουρανοίς»…λοιπόν!!!
Κι ενώ ο Ουρανός αποδίδει την αιθέρια φύση της Θεϊκής Ενέργειας, ταυτόχρονα προκαλεί τον ανθρώπινο Νου ο οποίος υπακούοντας στη δυαδικότητά του τοποθετεί τον Πάτερα ψηλά, μακριά, τον κάνει απρόσιτο και…καταλήγει: «Αφού Ο Θεός δεν είναι στη Γη, θα υπάρχουν δύο πραγματικότητες - μία στον Ουρανό που ζει ο Θεός (Παράδεισος) και μια άλλη στη Γη, που ζούμε εμείς».
Αυτός ο νοητικός διαχωρισμός ταλανίζει την θρησκευτική πραγματικότητα αιώνες τώρα, υπονοώντας πως η πνευματική ζωή δεν είναι παρούσα εδώ δίπλα μας, μέσα μας και γύρω μας… Ταυτόχρονα αγκιστρώνεται σε συναισθηματικές και ψυχολογικές αγγιλώσεις, και εμποδίζει να γίνει αποδεκτό στην αντίληψη μας το εξής απλό γεγονός: επειδή τα αισθητήρια του φυσικού μας σώματος δεν είναι συμβατά με τις δονήσεις τις Θεϊκής Ενέργειας έτσι ώστε αυτή να γίνει αντιληπτή, και επειδή ενδεχομένως και τα αισθητήρια του ψυχικού μας σώματος (στο επίπεδο συνειδητότητας που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή) δεν επιτρέπουν την άμεση συναλλαγή μαζί της – αυτό δεν σημαίνει πως η Θεϊκή Ενέργεια δεν συνυπάρχει δίπλα μας, και πως δεν αποτελεί μια ταυτόχρονη ισχυρή και εξαιρετικά παρούσα πραγματικότητα.!
Υπάρχει – απλά δεν την αντιλαμβανόμαστε, με τον ίδιο τρόπο που δεν αντιλαμβανόμαστε τους υπέρηχους ή δεν βλέπουμε τις ακτίνες-Χ, ενώ τα ζώα και οι ακτινογραφίες αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Συνήθως ο Νους λέει: «αφού δεν το βλέπω, δεν είναι δίπλα μου». Θα ήταν ίσως απλούστερο αν λέγαμε: «είναι δίπλα μου και ίσως δεν το βλέπω»!
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Με τη φράση «… ο εν τοις ουρανοίς…» ο Ιησούς εννοούσε πως:
«…η Θεϊκή Ενέργεια είναι αιθέρια, άπειρη, και συνυπάρχει μαζί μας σε ένα επίπεδο συνεχούς και ανεξάντλητης ροής».
Αριστείδης Μπαντέλης
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου