CAL 12

 

Γράφοντας στην επιθεώρηση Scientific Reports, οι ερευνητές από τα πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας και της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ εξηγούν ότι, κατά τον ίδιο τρόπο που εμείς παράγουμε στατικό ηλεκτρισμό τρίβοντας τα πόδια μας σε έναν τάπητα, έτσι αναπτύσσεται και σε έντομα.

Γιατί οι ιστοί της αράχνης είναι τόσο αποτελεσματικοί στο να παγιδεύουν το θήραμα; Όπως αποκαλύπτουν τα αποτελέσματα μιας νέα μελέτης, η απάντηση δεν βρίσκεται μόνο στην ανθεκτικότητα ή στην κολλώδη φύση τους, αλλά... στην ηλεκτροστατική έλξη που ασκούν σε έντομα, τα οποία έχουν την ατυχία να περνούν από κοντά τους.
Γράφοντας στην επιθεώρηση Scientific Reports, οι ερευνητές από τα πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας και της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ εξηγούν ότι, κατά τον ίδιο τρόπο που εμείς παράγουμε στατικό ηλεκτρισμό τρίβοντας τα πόδια μας σε έναν τάπητα, έτσι αναπτύσσεται και σε έντομα, όπως οι μέλισσες και οι μύγες, ιδιαίτερα όταν περπατούν πάνω σε συγκεκριμένες επιφάνειες.
«Επιπλέον, όταν πετούν και φτερουγίζουν, τα έντομα μπορούν να αποκτήσουν θετικό φορτίο καθώς τα φτερά τους τρίβονται στον αέρα», εξηγεί ο βιολόγος Βίκτορ Ορτέγκα-Χιμένες, εκ των συντακτών της έκθεσης. «Εμείς δείξαμε ότι ηλεκτροστατικά φορτισμένα έντομα μπορούν να προκαλέσουν ταχείες και σχετικά μεγάλες παραμορφώσεις στον ιστό της αράχνης της διαδηματοφόρου, οι οποίες είναι πιθανό να αυξάνουν τον κίνδυνο αιχμαλωσίας για τα ιπτάμενα θηράματα.»
Ο ερευνητής άντλησε έμπνευση για τη μελέτη του καθώς έπαιζε με ένα ηλεκτροστατικό «μαγικό ραβδί» της κόρης του, το οποίο κάνει αντικείμενα όπως το χαρτί να «αιωρούνται». Γνώριζε ότι και οι μέλισσες αναπτύσσουν ηλεκτρική τάση έως και 200 βολτ καθώς πετούν, κάτι που ενδέχεται να τις βοηθά στη συλλογή γύρης από τα λουλούδια.
Για να διαπιστώσουν εάν το ίδιο βρίσκει εφαρμογή στις αράχνες και στον τρόπο που προσελκύουν το θήραμά τους, ο Ορτέγκα-Χιμένες και οι συνάδελφοί του συνέλεξαν ιστούς από την πανεπιστημιούπολη του Μπέρκλεϊ και χρησιμοποιώντας κάμερες υψηλής ταχύτητας μελέτησαν τις παραμορφώσεις τους όταν έντομα περνούν από κοντά τους.
Είδαν ότι πράγματι, όταν ένα θετικά φορτισμένο έντομο περνάει από μικρή απόσταση, οι ίνες μετακινούνται κατά αρκετά χιλιοστά, κάτι που σημαίνει ότι πολλά από τα μικροσκοπικά πλάσματα καταλήγουν στον ιστό μόνο και μόνο εξαιτίας αυτής της μεταβολής. Αντιθέτως, διαπίστωσαν ότι έντομα που δεν ήταν φορτισμένα δεν προκαλούσαν κίνηση του ιστού.
 http://www.naftemporiki.gr