Στη Γη, το Ποτάμι της Ζωής υπακούοντας στους φυσικούς νόμους ρέει μέσα από τα φίλτρα του Χρόνου και του Χώρου και εκδηλώνεται μέσα από συμπληρωματικές και φαινομενικά αντίρροπες yin/yang δυνάμεις (μέρα/νύχτα, κρύο/ζέστη, ζωή/θάνατος) που όμως στην πραγματικότητα είναι μέρη του Αιώνιου και Άφθαρτου Κύκλου της Θεϊκής Ενότητας.
Έτσι, πολλές φορές μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να θυμόμαστε πως η Ζωή εκφράζεται μέσα από τη Συνεχή Ροή, τη Μεταβλητότητα και την Αδιάλειπτη Κίνηση – ακόμα κι όταν η εκδήλωσή της βρίσκεται στη άδηλη πλευρά του Κύκλου της. Για παράδειγμα: το Πνεύμα μας εξακολουθεί να είναι Ζωντανό ακόμα κι όταν το σώμα μας αποχωρεί προσωρινά είτε στον Ύπνο είτε στο Θάνατο…
Άλλωστε στο Ταξίδι της Ζωής, η εν εγρηγόρσει Παρουσία του Πνεύματος μας είναι η μόνη ασφαλής Πυξίδα. Η… «Πορεία Πλεύσης» που χαράζει το Πνεύμα μας είναι ένας ζωντανός Δρόμος με τελικό προορισμό το Σπίτι Μας – τον Αληθινό μας Εαυτό.. Το Πνεύμα έχοντας διαθέσιμες άπειρες επιλογές, μεταβάλλεται κάθε στιγμή προκειμένου να ανταποκριθεί στις ζυμώσεις που συνεχώς συντελούνται. …
Κι ενώ το Πνεύμα συνεχώς αναδημιουργεί το Δρόμο – το αν και κατά πόσο θα τον ακολουθήσουμε εξαρτάται αποκλειστικά από τις επιλογές μας καθώς κάθε απόφαση ή επιθυμία μας, συνειδητή ή ασυνείδητη θέτει κάποια δεδομένα. Κάθε πράξη μας ορίζει μια πραγματικότητα. Έτσι λοιπόν, ο Δρόμος του Πνεύματος μας εκτυλίσσεται μέσα από τις επιλογές που γίνονται στο ΤΩΡΑ ! ! !
Ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει το βαθμό της Σύμπλευσης ή της Αντίστασης που προβάλλουμε στα γεγονότα που εξελίσσονται στην πραγματικότητά μας, έγκειται στην εμπιστοσύνη που έχουμε στον Εαυτό μας και στην δυνατότητα μας να είμαστε όχι μόνο ευέλικτοι αλλά και παρόντες στις επιλογές που καθορίζουν την εξέλιξη της πραγματικότητάς και την πορεία της ζωής μας.
Αυτό προϋποθέτει ευελιξία, ευκινησία κι ελαστικότητα…
Πως όμως είναι δυνατόν να συμβεί αυτό όταν το οικογενειακό και κοινωνικό μας φόντο προκαλεί κοινωνικές αγκυλώσεις και ψυχολογικές στασιμότητες;;;
- Κάποιοι έχουμε «εκπαιδευτεί» να είμαστε «καθώς πρέπει», εγκρατείς και μετρημένοι, να μη ζητάμε πολλά για να μην απογοητευτούμε, να μην εκφράζουμε πως νιώθουμε για να μην εκτεθούμε…!!!
- Κάποιοι άλλοι στραγγισμένοι νωρίς από αξιωματικά δικαιώματα (χαράς, τρυφερότητας, προσοχής), υποκύπτοντας σε ασυνείδητους και βαθιά ριζωμένους θυμούς είμαστε «επαναστάτες»… Φωνάζουμε, θυμώνουμε, πεισμώνουμε και χρησιμοποιούμε κάθε ευκαιρία για να αποδείξουμε πως «η Ζωή δεν μας δίνει αυτό που δικαιούμαστε»…
Το Ποτάμι της Ζωής παρόλα αυτά ρέει… Δεν ρωτάει που πας… απλά ρέει…
Παρακινούμενο από μια σύμφυτη παρόρμηση πότε ήρεμα και απαλά, άλλοτε σα χείμαρρος ή καταρράκτης, εκφράζει αδιάλειπτα την Θεϊκή του καταβολή μέσα από την εναλλαγή και τις άπειρες δυνατότητες που παρέχει… Κάθε παραπόταμος του είναι μια νέα Επιλογή…
Ας φανταστούμε τον εαυτό μας να ταξιδεύει μέσα σε αυτό… Ας φανταστούμε πως ταξιδεύουμε πιασμένοι από έναν μεγάλο Κορμό δέντρου. Κι ας πούμε πως ο Κορμός εκφράζει τις Πεποιθήσεις μας – σαν ένα «κοινωνικό όχημα» εκφράζει όλα αυτά που έως τώρα μας επέτρεπαν «να υπάρχουμε» και να κινούμαστε στη Ζωή με ένα συγκεκριμένο τρόπο.
Ο
Νους που έχει Ανάγκη την ψευδαίσθηση της ασφάλειας θέλει «να πιάνεται»
από ένα σταθερό σημείο αναφοράς. Έτσι λοιπόν, θεωρεί πως ο Κορμός από
τον οποίο είναι πιασμένος είναι κάτι σταθερό, κάτι που δεν κινείται και
μπορεί να του παρέχει ασφάλεια… κάτι στο οποίο μπορεί να επενδύσει και
να βασιστεί… να χτίσει όνειρα, οικογένειες, επιχειρήσεις, πολιτείες…Κι όλα αυτά την ώρα που ο Κορμός πλέει, κινείται και συμπαρασύρεται από το Ποτάμι…
Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε πως στο ίδιο Ποτάμι κινούνται κι άλλοι πολλοί Κορμοί, πολλά «οχήματα», πολλές Πεποιθήσεις…
Κάθε φορά που ο καθένας μας έρχεται σε επαφή με μια νέα Δυνατότητα ή Ευκαιρία, το ατέρμονο Ποτάμι της Ζωής - εκδηλώνοντας την άπειρη Σοφία και Αγάπη της Θεϊκής Ενέργειας – υποκλίνεται με χάρη στην Ελεύθερη Βούληση και διακλαδώνεται για να μας δώσει την Επιλογή!
Ας υποθέσουμε λοιπόν, πως βρισκόμαστε πάνω σε κάποιον κορμό και πως η πορεία μας έχει μια κατεύθυνση προς τα αριστερά, όταν από κάπου στο βάθος αρχίζει να ακούγεται η ροή του Ποταμού πιο έντονα… και πιο έντονα. Παρόλο που η κίνηση γύρω από τον Κορμό μας σταδιακά δυναμώνει και είναι πλέον απροκάλυπτη… εμείς κρατιόμαστε από τον Κορμό πιο σφιχτά για να επιβεβαιώσουμε την «σταθερότητά» του (!).
Παρόλα αυτά δεν αργεί να φανεί η Διακλάδωση. Το νερά αγριεύουν, το Ποτάμι χωρίζεται – είναι η ώρα για Νέες Επιλογές…
Ο Κορμός μου όντας αριστερά τείνει αριστερά…
- Η Ανάγκη φωνάζει: «Κρατήσου από τον Κορμό και μείνε αριστερά! Τόσα χρόνια ταξιδεύουμε έτσι … ΜΕΙΝΕ»
- Το Πνεύμα φωνάζει: «Δεξιά! Δεξιά είναι το Σπίτι…! Άλλαξε Κορμό – δεν είναι πια για σένα!! Πήδα στον διπλανό… είναι η ώρα...ΦΥΓΕ».
Ποια Πυξίδα θα εμπιστευτούμε;
Ο βαθμός που ο Νους μας προσκολλάται στις Πεποιθήσεις του είναι ένα από τα σημαντικότερα κριτήρια που καθορίζουν εάν θα επιτρέψουμε τη Μετάβαση, το μέγεθος και την ποιότητα της…
Και τελικά; Θ’ αλλάξουμε Κορμό; Θα αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας; Θα σπάσουμε τους νοητικούς περιορισμούς που παρεμβαίνουν στην Πορεία;
Για να πάμε στο Καινούργιο χρειάζεται να αφήσουμε το Παλιό… Το Παλιό μπορεί να είχε ασφάλεια, κύρος, αποδοχή, άνεση… Το Καινούργιο; Δεν έχει ακόμα σχηματιστεί… Είναι άγνωστο και ως τέτοιο προκαλεί δισταγμό ίσως φόβο…
Αν επιλέξουμε να παραμείνουμε στον ίδιο Κορμό ορίζουμε τη συνέχεια της Πορεία μας στο Ποτάμι της Ζωής μέσα από την Πυξίδα της Ανάγκης και τις παλιές μας Πεποιθήσεις: θα συνεχίζουμε να βιώνουμε την ίδια πραγματικότητα… Αν διαλέξουμε τον διπλανό Κορμό που οδεύει στην ίδια κατεύθυνση, η πραγματικότητα θα διαφέρει από τη γνώριμη αλλά κατ’ ουσίαν θα είναι ίδια… Κάπου στη συνέχεια κάποιο άλλο παρακλάδι θα μας επαναφέρει στην αρχική γραμμή πλεύσης ή θα μας απομακρύνει κι άλλο απ’ το Σπίτι μας… και μετά κάποιο άλλο … και κάποιο άλλο…
Κάποτε κατανοούμε πως είτε αλλάζουμε, είτε δεν αλλάζουμε Κορμούς – συμβάλλουμε στην εξέλιξη της Ζωής μας, είτε εκούσια (με Επίγνωση) είτε ερήμην μας (χωρίς Επίγνωση)…
Καθώς αλλάζουμε Κορμούς, αλλάζουμε κατεύθυνση και δονήσεις… Βιώνουμε την πραγματικότητα που επιλέξαμε μέσα από διαφορετικό πρίσμα, εφόδια και εργαλεία. Παράλληλα σπάμε τις νοητικές και ψυχολογικές μας αγκυλώσεις, ανακαλύπτουμε νέα ταλέντα μας, νέες ποιότητες και γινόμαστε πιο δεκτικοί στην Αλλαγή… Λίγο πιο έτοιμοι για την επόμενη Διακλάδωση…
Η σχέση που σταδιακά εδραιώνουμε με τον Εαυτό μας μέσα από την εμπειρία του Ταξιδιού ορίζει το βαθμό Επίγνωσης που αποκτούμε… και καθώς εμπιστευόμαστε όλο και περισσότερο το Πνεύμα μας για καθοδήγηση, η Πυξίδα μας, μας βοηθά να προσανατολιζόμαστε χωρίς αντιστάσεις στον Αληθινό Βορά! Βέβαια, επειδή η ελκτική δύναμη του Νου σε σχέση με τους Κορμούς (Πεποιθήσεις) σχηματίζουν έναν άρρηκτο Μηχανισμό Διαμόρφωσης της Πραγματικότητας - άσχετα με το ΤΙ την ορίζει (Ανάγκη ή Πνεύμα) – αυτή δημιουργείται! Υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν τον Νόμο της Έλξης και χρησιμοποιούν το Νου για να φέρουν κοντά τους έναν συγκεκριμένο Κορμό που θα τους οδηγήσει σε ένα συγκεκριμένο Προορισμό.
Για παράδειγμα: Κάποιος θέλει να αποκτήσει ένα ακριβό αυτοκίνητο. Το οραματίζεται, το «καλεί» ενώ παράλληλα επιστρατεύει τις συμπεριφορές και τις πεποιθήσεις εκείνες που θα τον φέρουν κοντά στο στόχο του – και τον πετυχαίνει!
Το ερώτημα δεν ήταν ποτέ αν θα το αποκτήσει ή όχι! Εφόσον το ζητάς – θα γίνει!
Το ερώτημα είναι: «Ήταν αυτό το ζητούμενο;»
Ποιο ήταν το ζητούμενο; Να αποκτήσω ένα ακριβό αυτοκίνητο; Ή να επιστρέψω στο Σπίτι μου;
- Αν το ζητούμενο ορίστηκε από την Ανάγκη (για να καλύψω μια ασυνείδητη ενδεχομένως ανεπάρκεια) ανέβηκα στο Κορμό που ζήτησα αλλά πήρα τη Λάθος Στροφή. Θα ζήσω μια πραγματικότητα που θα εμπεριέχει ένα ακριβό αμάξι αλλά θα με ξημερώσει πολύ μακριά από τον Προορισμό της Ψυχής μου…
- Αν το ζητούμενο ήταν να επιστρέψω Σπίτι μου, ανέβηκα στο Κορμό που ζήτησα και πήρα τη Σωστή Στροφή! Και ναι…!!! Είναι απολύτως θεμιτό να ταξιδεύει κάποιος στο Σπίτι του με ένα ακριβό αυτοκίνητο… αν έτσι ορίζει το Πνεύμα…!!!
Το Ποτάμι είναι πάντα εκεί… και ρέει αδιάκοπα… παρέχει διακλαδώσεις, παραπόταμους, λίμνες, κορμούς, βάρκες, υπερωκεάνια… και την υπόσχεση πως καταλήγει πάντα πίσω στον Ωκεανό…
Το Πώς, το Πού και το Πότε είναι δική μας Επιλογή…
Το λένε Ελεύθερη Βούληση και συνήθως καταλήγει σε κάποιο Κορμό…
Αριστείδης Μπαντέλης
Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου