Αλλαγή ύψους με επέμβαση

Ψηλότεροι αλλά και κοντύτεροι κατά βούληση μπορούν να γίνονται πλέον οι άνθρωποι, ακόμη και για… κοσμητικούς λόγους, χάρη στις νέες εφαρμογές των ήδη δοκιμασμένων μεθόδων της ορθοπεδικής.
Αν και η μέθοδος της διατατικής ιστογένεσης ή οστεογένεσης – μέθοδος Ιλιζάροφ, στην οποία βασίζεται η επιμήκυνση των οστών, εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στη Σοβιετική Ένωση κατά τη δεκαετία του 1950, σε αναπήρους πολέμου και σε άτομα με ανισοσκελία, μόλις πριν από μία δεκαπενταετία Ρώσοι επιστήμονες μείωσαν το ύψος ενός 19χρονου κατά 25 εκατοστά.
Τα παραπάνω επισήμανε, μιλώντας στο περιθώριο του 28ου συνεδρίου της Ορθοπεδικής και Τραυματολογικής Εταιρείας Μακεδονίας-Θράκης, ο καθηγητής ορθοπεδικής, Βλαντίμιρ Σέβτσοφ, ο οποίος είναι διευθυντής του Κέντρου Ιλιζάροφ, με έδρα το Κουργκάν της Ρωσίας.
Μέθοδοι που δεν θεωρούνται δόκιμες στο δυτικό κόσμο εφαρμόζονται στο Επιστημονικό Κέντρο Ιλιζάροφ, όπως για παράδειγμα η διόρθωση της σκολίωσης, με τη μέθοδο της εξωτερικής οστεοσύνθεσης.
Όπως υποστήριξε ο Βλαντίμιρ Σέβτσοφ, η μέθοδος αυτή έχει καλύτερα αποτελέσματα από τη μέθοδο της εσωτερικής οστεοσύνθεσης, η οποία εφαρμόζεται με χειρουργική επέμβαση και μπορεί να προκαλέσει σοβαρή νευρολογική βλάβη.
«Με τη μέθοδο της εξωτερικής οστεοσύνθεσης έχουμε θετικά αποτελέσματα καθώς επιτυγχάνεται σταδιακή διόρθωση σε κάθε περίπτωση και σε κάθε στάδιο της σκολίωσης, σε όλους τους ασθενείς και δεν υπάρχει κανένας παράγοντας κινδύνου», επισήμανε ο καθηγητής Σέβτσοφ, αναφερόμενος στη μέθοδο αυτή, που επινόησε μαζί με τους καθηγητές Κουτιάεφ και Κοβαλιένκο.
Η μέθοδος εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1995 και από τότε θεραπεύτηκαν και δεν αντιμετωπίζουν πλέον πρόβλημα συνολικά 500 άτομα. Αναφερόμενος στη μέθοδο Ιλιζάροφ, η οποία βασίζεται στην ικανότητα του οργανισμού να παράγει νέο υγιές οστό, όταν κοπεί ένα μακρύ οστό ή όταν υπάρχει οστικό έλλειμμα, ο καθηγητής Σέβτσοφ επισήμανε ότι, πρωτοεφαρμόστηκε από τον Ιλιζάροφ μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν πολλοί ανάπηροι πολέμου με σοβαρά προβλήματα στα οστά ζητούσαν αποκατάσταση.
Στη συνέχεια, κατά τη δεκαετία του 1960, εφαρμόστηκε σε άτομα που είχαν ανισοσκελία. Επειδή εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ακόμη έρευνα για την επιμήκυνση των οστών, ιδρύθηκε στο Κουργκάν το Κέντρο Ιλιζάροφ, όπου έγιναν πειράματα σε σκυλιά, που έδειξαν ότι, τα οστά μπορούν να μακρύνουν ένα χιλιοστό το 24ωρο.
Η μέθοδος αυτή έγινε γνωστή στο δυτικό κόσμο στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν ένας Ιταλός δημοσιογράφος, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στη Σιβηρία για επαγγελματικούς λόγους, πήγε στο Κέντρο Ιλιζάροφ, αναζητώντας λύση στο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε και το οποίο τελικά αποκαταστάθηκε σε έξι μήνες. Το ερευνητικό έργο του Κέντρου Ιλιζάροφ συνεχίστηκε με πειράματα σε σκυλιά, που στόχευαν στη διόρθωση της σκολίωσης με εξωτερική οστεοσύνθεση, καθώς και με πειράματα, που είχαν ως στόχο να ισιώσουν τα στραβά πόδια.
O καθηγητής Σέβτσοφ ανέφερε επίσης ότι «εφαρμόζουμε τις μεθόδους μας ακολουθώντας τη βούληση του ασθενή. Για παράδειγμα, στην Ολλανδία, όπου οι γυναίκες έχουν ύψος 1.90 ή 2.00 μέτρα ή σε άντρες που είναι γύρω στο 1.80 και ζητούν να αυξηθεί το ύψος τους. Ακόμη, υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ψηλώσουν για αισθητικούς ή για επαγγελματικούς λόγους».
Παράλληλα, επισήμανε ότι, υπάρχουν και υψηλού αναστήματος άτομα που επιθυμούν να κοντύνουν, αναφέροντας χαρακτηριστικά την περίπτωση ενός 19χρονου, ο οποίος είχε ύψος 2.23 και χάρη σε επέμβαση, το ύψος του μειώθηκε στο 1.98.
Την αντίθεσή του στις εφαρμογές της μεθόδου Ιλιζάροφ για κοσμητικούς λόγους, εξέφρασε ο αναπληρωτής καθηγητής ορθοπεδικής στο ΑΠΘ, Ιπποκράτης Χατζώκος.
[via]