
Οι γέφυρες αποτελούσαν, λοιπόν, αναπόσπαστο μέρος του απίστευτου οδικού δικτύου των Ίνκας, που εκτείνεται σε πάνω από 40.000 χιλιόμετρα, από το σημερινό Ισημερινό μέχρι την Αργεντινή. Ανάλογα με τη διαθεσιμότητα, οι γέφυρες κατασκευάστηκαν από μια ποικιλία υλικών – κούτσουρα, πέτρες, καλάμια ή άχυρα και ψηλά χόρτα που φύτρωναν στις Άνδεις. Αυτές οι γέφυρες είχαν σύντομη ζωή και γρήγορα έπρεπε να αντικατασταθούν καθώς οι φοθορές τους γίνονταν εμφανείς μέσα σε λίγους μήνες. Μετά τον τελευταίο άνθρωπο των Ίνκας, που εξαφανίστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα, οι γέφυρες ακολούθησαν τον δρόμο του. Μόνο μία διασώθηκε χάρη στην προσπάθεια των κατοίκων του χωριού που την συντηρούν κάθε έτος, τον μήνα Ιούνιο, με την ίδια ακριβώς τεχνική που χρησιμοποιούσαν οι Ίνκας.




Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου